'Le professeur' werd geboren in 1970 in Syrië, en is oprichter en directeur van het universitair talencentrum. Tevens schreef hij 'Ensemble vers le Français'. Zijn hobby's zijn luit spelen en oriëntaalse muziek. 'Le professeur': "Voor de oorlog in Syrië was ik oprichter en directeur van een talencentrum met 500 à 800 studenten, waaronder veel vrouwen. Ons centrum was laagdrempelig en dichtbij voor veel mensen die niet de kans hadden om in de grote steden te gaan studeren. Het was echt een succes. In 2010, een jaar voor de oorlog uitbrak, openden we een tweede centrum. De lokale overheid steunde ons. We gingen op zoek naar nieuwe leerkrachten en we bouwden een bibliotheek en een informaticazaal uit. Ik schreef zelfs een boek voor kinderen om Frans te leren...
Talen leren is zo belangrijk! Elkaars taal kennen is de enige manier om elkaars land echt te leren kennen. Ik heb het altijd als mijn missie gezien om communicatie op gang te brengen tussen verschillende volkeren en culturen. Vooral het Frans vind ik zo’n mooie taal en ik hou ook van de Franse literatuur: Albert Camus, Charles Baudelaire… Het gedicht dat mij het meest raakt is ‘Demain, dès l'aube’ van Victor Hugo.
Momenteel gebeuren in Syrië vreselijke dingen. Ik wil jullie mijn verhaal vertellen, omdat het noodzakelijk is dat jullie weten dat er meer aan de hand is in Syrië dan wat de media jullie meestal vertellen.
Voor de oorlog was ik zo fier op ons mooie huis dat we volledig van nul opgebouwd hadden. Maar de vele criminele bendes die in het begin van de crisis actief waren, en die zich uiteindelijk organiseerden in een ‘Syrische Alliantie’, hebben mijn huis ingenomen in ruil voor de veiligheid van mijn zoon. Ze dreigden mijn zoon te vermoorden en ik kon nergens bescherming vragen, want ik behoorde zelf niet tot zo’n clan. Ik voelde me machteloos en bang, maar probeerde het niet aan mijn vrouw en kinderen te tonen. Ik zie het als mijn taak om hen tegen alles te beschermen, ook tegen de horror van de oorlog. Tijdens bombardementen probeerde ik altijd muziek te spelen om de akelige geluiden te overstemmen. Maar toch heb ik mijn gezin niet voldoende kunnen afschermen. Op een dag speelden de kinderen buiten op straat, toen hun vriendinnetje voor hun ogen gedood werd door een bomexplosie (huilt).
Ons talencentrum en ik werden steeds meer geviseerd, omdat we ons niet lieten omkopen. Uiteindelijk zagen we kaarten verschijnen op Facebook waarin we openlijk als doelwit aangeduid werden. Na meerdere persoonlijke doodsbedreigingen aan mijn adres, ben ik met m’n gezin gevlucht naar België.
Hier in België hebben we al een zekere rust gevonden, maar echt dromen over de toekomst is moeilijk. Al onze dromen van vroeger zijn uit elkaar gespat. We hadden nooit gedacht dat het zo zou lopen met Syrië. Onze dierbaarste wens is dat ons land opnieuw zal stabiliseren.
Als we niet kunnen terugkeren, zou ik graag in België een Arabisch talencentrum willen opstarten. Als mensen Arabisch kunnen verstaan en spreken, gaan ze de situatie in de Arabische landen beter begrijpen en de waarheid beter kennen. Maar eerst zou ik graag heel goed Nederlands leren spreken..."
(Foto: Mariebouly Photography)