Dit is het verhaal van Rami Al Sibaai. Geboren op 18 mei 1993 Afkomstig uit Latakia, Syrië. Studie:
business administration; engineering drawing. Beroep: professioneel danser Syrische folklore.
“Uit elk moment het beste halen, dat ben ik ten voeten uit. Ik hou van het leven, ik ben een echte optimist. Het gelukkigst ben ik bij mijn vrienden, of ze nu moslims of christenen zijn. Ik ben niet graag alleen. Mijn vrienden en ik discussieerden vaak over onze regering en over de onrust in ons land. Samenhorigheid, elkaar helpen, gelijkheid en rechtvaardigheid; dat vind ik zo belangrijk. Daarover bleef ik mijn stem steeds weer verheffen, zeker wanneer de geschillen tussen de godsdienstgroepen escaleerden in ons land.
"Omdat ik niet zweeg, werd ik twee keer gearresteerd en opgesloten. Toen ik met de dood bedreigd werd, heb ik me een jaar lang verscholen in ons huis. Mijn vader – anesthesist van beroep – en mijn moeder – leerkracht – leerden me steeds om op te komen voor het goede. Maar door in hun huis te schuilen, bracht ik ook mijn ouders en mijn broer en zus in gevaar. Met de steun van mijn ouders en van mijn vrienden kon ik aan papieren geraken om te vluchten. Ik was 15 dagen onderweg. De boottocht tussen Turkije en Griekenland was heel moeilijk. We zaten met 70 mensen in een roeibootje. Ik probeerde me te concentreren op het helpen van de anderen, vooral de kinderen. (Stilte) In Griekenland zaten we twee dagen zonder eten en drinken, omwille van problemen aan de grens met Macedonië.
"Ik ben nu 45 dagen in België. Ik snap dat het voor sommige mensen moeilijk te begrijpen is waarom wij naar hier komen. Maar ik wil niets liever dan méér teruggeven dan dat ik krijg. Ik zal alles doen om me aan te passen. Ik wil graag één van jullie worden en bewijzen dat ik geen slecht mens ben.
Het liefst zou ik weer gaan studeren. In Syrië studeerde ik tot 2012 Business Administration; Engeneering Drawing aan de universiteit. Ik was er jaren bij de jeugdbeweging (toont foto’s van zijn scoutsgroep), ik speelde basket en ik leerde trompet spelen. Muziek en dansen: daar kan ik zo in opgaan! Ik maakte ook vier jaar lang deel uit van een Syrisch dansgezelschap. We reisden naar Turkije, Algerije en Egypte om deel te nemen aan folkloredansfestivals. We dansten zelfs nog voor de vorige Syrische president. ’s Avonds, als de anderen slapen, dan dans ik stiekem alleen in de bungalow. Dan voel ik me weer heel even goed.” (Foto: MarieBouly Photography)