“Oorlog en vrede vandaag in het licht van onze geschiedenis” was vanochtend het onderwerp van een aperitiefcauserie van Davidsfonds Lommel en Sibelco in het Kristallijn in Mol met Koen Geens.
Tijdens deze lezing blikte Koen Geens terug op de vrede die we de voorbije 80 jaar in Europa mochten ervaren. De laatste jaren kwam er echter een kentering in deze vredeseuforie, en ondertussen wordt ons continent geconfronteerd met tal van bedreigingen zoals de oorlog in Oekraïne, conflicten in het Midden-Oosten en de opmars van extreemrechts. Ook de herverkiezing van Trump baart veel zorgen, vooral op het vlak van economie, veiligheid en klimaat.
Als mediafiguur, ereminister en emeritus-hoogleraar geniet Koen Geens een
grote bekendheid in Vlaanderen. Zijn impact op het maatschappelijk debat is aanzienlijk. Hij is daarenboven een begenadigd spreker en auteur van heel wat publicaties. Geens was met zijn jarenlange ervaring als politicus en academicus dan ook de geknipte persoon om het talrijk opgekomen publiek een indringende kijk te geven op al deze problematieken.
In Lommel is het natuurlijk niet zo evident om over oorlog te praten, met de Duitse militaire begraafplaats in Kattenbos, waar je altijd rillerig en ontroerd rondwandelt, en jezelf afvraagt: "Waar zijn we toch mee bezig?" Want oorlog gaat niet over Trump, over Poetin of gelijk welke grote leider. Oorlog gaat over
gewone mensen, over brieven van tijdens de Tweede Wereldoorlog geëxecuteerde jongemannen aan hun familie, geschreven net voor ze geëxecuteerd werden. En een oorlog is niet in 24 uur beëindigd, zoals Trump in volle verkiezingstijd durfde beloven. Nee, dat is een proces van maanden, zelfs jaren.
Geens schetste de situatie van
Israël, dat nieuwe land sinds 1948 waar alle Joden die in onze contreien geen plaats meer vonden naartoe gingen maar waar een ware genocide plaatsvond. Hij vertelde over
Rusland, dat grote, machtige land dat in 1989 totaal onverwacht implodeerde, een land dat helemaal vermolmd was met een zware industrie die volledig 'op zijn gat lag'. Daardoor ging men de periode voordien helemaal verheerlijken, 'want het was toch zo goed bij Vadertje Stalin', die nochtans tussen de 20 en 40 miljoen mensen kapotgemaakt heeft, buiten de oorlog om. Men kreeg heimwee naar die 'goede tijden'. Poetin is natuurlijk groot geworden in die zogeheten 'goeie jaren' en is het toonbeeld geworden van 'nu moeten we ons tonen aan de wereld'. Hij had het over de
verkiezingen in Amerika, gewonnen door een man die geen zier geeft om de gewone man en de ene rare uitspraak na de andere maakt.
Koen Geens had het over onze maatschappij, die zodanig
internationaal en globaal geworden is dat alles wat ergens gebeurt zijn impact heeft op ergens anders. Dat gaat allemaal zo verschrikkelijk snel waardoor crisissen niet anders kunnen dan internationaal en globaal zijn.
De lezing duurde lang maar was uitermate interessant. Nadien nam Geens nog ruim de tijd om te antwoorden op enkele prangende vragen uit het publiek, waarna hij nog enkele geschenken in ontvangst mocht nemen uit handen van voorzitter Rik Blervacq.
(Foto's Robert Boons)