In deze rubriek kijkt Leon Van Ham op zijn eigenzinnige manier naar de Lommelse natuur van de voorbije twee weken. Want dat kan hij als de besten, de natuur tijdens alle seizoenen op een aparte manier op beeld vastleggen!
Leon ging ook eens langs aan de Blauwe Kei, bij menig Lommelaar bekend als de plaats waar Dikke Lowie zijn succesvolle zaak, taverne 'De 7 heerlijkheden', had waar je destijds heerlijke ribbekes kon eten. De zaak is al lang gesloten, maar de natuur errond is nog altijd mooi. De locatie diende ook als decor in de film 'Marina' van Stijn Coninx, waar acteur Matteo Simoni in het water dook. In de zomer is de Blauwe Kei druk bezocht door fietsers en wandelaars en een populaire ontmoetingsplaats voor toeristen, maar ook de winter heeft zijn charmes. Errond ligt een verrassend stukje natuur op de grens met Mol en op het kruispunt van het kanaal Bocholt-Herentals en het kanaal naar Beverlo, waar landduinen, hooilanden, loofbossen, heide, vennen, ondiepe vijvers en moerassen elkaar afwisselen en waar ook zeldzame vogels zoals de ijsvogel, wespendief en havik voorkomen.
De Blauwe Kei is ontstaan na het graven van het kanaal Bocholt-Herentals dat Antwerpen verbindt met de Kempen. In de richting van Antwerpen daalt dit kanaal 15 meter over een afstand van 4 km. Om dit verval te overwinnen werden sluizen gebouwd. Schepen, die in de richting van Antwerpen varen, moeten dalen en de eerste sluis in rij is de Blauwe Kei (Sluis 1 of Sas 1). Deze sluizen zijn pareltjes van industriële archeologie en zijn sinds 1999 als dorpsgezicht en monument beschermd. Ook de Baileybrug is typisch voor deze locatie. Het is één van de laatste originele exemplaren uit de Tweede Wereldoorlog. De sluis staat niet op de foto wel, de Baileybrug wel (foto boven en eerste foto onder).
Blauwe Kei ontleent haar naam aan een grote blauwe leisteen die door de Maas zou zijn aangevoerd in de loop van de ijstijden, toen rotsblokken uit het zuiden werden meegesleurd door een machtige stroom van gletsjers en smeltwater. Deze steen heeft als grenssteen tussen Mol en Postel gediend, dus niet precies waar Blauwe Kei nu is, en zou bij verbredingswerken van het kanaal in 1926 onder opgespoten zand terechtgekomen zijn. De Geografische Dienst van België heeft nog geprobeerd deze steen terug te vinden, helaas zonder succes.