’t Is toch wul van den hond z’n klowweten ache elle’e vijf vuujt een krets in euw kèèl het en ge moet veul babbelen. Och jèh, èègelek kanne’et ok wul opschrijven of zowwe. ’t Is lek ge’t gèèren hét en zot zen duu ginne zeejer en honderd is gen eejen. Ja lap, ne zenne’et wir kwijt wak wou zeggen en ‘k waar nog nie jens begost. ’t Zal nie zowwe belangrijk gewist zen, annester haa ’t wul onthaawen.
De jong zen vanhèèr na’t schowwel. Dowwer zitten ze goewt. Lomper wejjere z’er nie van en vur d’aawers die thuis zen eest ok een schon zaak. Neuw krè ne miens nog is wa gedun a iej tijd en goesting hi, zonder dè iej meej moet speulen of van huut na haar moet rije mi den otto, want tegeworrig is overal wa te duun. Aast slèècht weejer is ien Bels wulle z’op vakantie na’t buitelaand, dè hedde dan ok nog. Die weten ummes niej wa dè allemol koohst. Over tijd zéék: “Awul manne, is den os vet?” Elk ne groewetem buil chips en een fles cola haan ze vur hun stowwen. “Godde frut ba’en ien ossevet, pa?”, zi den atsten. “Dan hemme’er gèèren ne langen of twijje-driej bè.” De jongste von ‘et ok drek e goej gedaacht en bestelde èvezééjer e powwer langes. “Witte wa”, zee’k, “ien de plak dèèk hier m’n klowweten afdrèèj bè die friteus, zulle w’ienjens e vijfsterrenotel pa’en en de Costa Brava, gelek gelliej braaw zè!” Ze beke’e mekowwer nen tijd en toen zeen ze: “Pa, bakt neuw gewowwen dieje frut en duu nie zo sarcastisch, want dè gi euw niej af.” Dus kos den aawen frut en wooste ba’en en die van os ha die frutte’es te klèèn gesneejen en zo haanew allemol kritskes en die blijven altè ien m’n stroowwet hangen en oppen duur krij ‘k dan ammèr een krets ie m’n kèèl en dan krijk niks niemir gezeet.
De jong van tegeworrig wejjere veuls te slim en ze prowweten d’aawers gewowwen onder toffel. Derrum hemmen d’aawers avventoe es gèèren dèèn z’er efkes van af zen. De klowweterij is dèèn z’aachteraf wir jens zo slim trugkommen en dè g’ien euw èège kowwiej niks mir te ruttentutten hét. Dju ja! Dè waas’t wa’k wou zeggen. Aallè, kza de krijmdowwes merris ut’n diepvries gon howwelen en wa krijm ienschuppe, want ze vroege juust of dèèn ze nog nen dessert kossen hemmen. Aak rap zen, zenne’k de krijmkar nog veur, want jens ze die geheujerd hemmen is krijm utten diepvries ‘inferieur’. Des wirral zo wowwerd dèèn z’oppe schowwel geleejerd hemmen.
(Bijdrage Danny Vandenberk)