Hebt u al ooit gehoord van polebending? De kans is klein, daarom stellen we u deze sport en een fanatiek beoefenaar ervan even aan u voor. Brenda Vanderhoydonks is 21 jaar en geboren en getogen in Lommel. Al van kleins af aan heeft ze een passie voor paarden, op haar vier jaar is ze begonnen met rijden en tot op de dag van vandaag doet ze dat nog steeds even graag. De sport die ze beoefent is niet alledaags, veel mensen kennen het niet, het is een tak van de westernsport genaamd barrelrace en polebending. In België zijn er vooral kleinere wedstrijden, en daar pikt ze regelmatig toch al eens een prijs mee naar huis, soms een eerste of tweede. Meestal staat ze in de jaarklassementen toch wel bij de eerste tien. En daar ben is ze dan ook best trots op. Ook probeert ze regelmatig naar het buitenland te gaan, zoals naar Nederland en Duitsland. Het laatste weekend van januari was er in Nederland in de Brabanthallen in 's-Hertogenbosch een grotere wedstrijd waar ze met beide paarden in de top 15 van de polebending is geraakt en met eentje in de top 15 van de barrelrace. In 2018 heeft ze de kans gekregen om maar China te gaan, een ervaring die ze noot meer zal vergeten. Ze heeft daar veel nieuwe mensen leren kennen en veel dingen geleerd.
De sport is wereldwijd bekend, vooral in Amerika; want daar komt de top van de wereld samen. In vele landen is het bekend. Wat wel opvalt is dat de sport het meeste beoefend wordt door vrouwen. Haar doel is dan ook om ooit eens naar Amerika te kunnen reizen om daar aan wedstrijden te kunnen deelnemen. Dat doel ligt op dit moment nog erg ver weg en Brenda zal nog veel moeten trainen. Normaal gezien traint ze één keer in de week in Laakdal, dit is dan een privéles. Voor de rest traint ze veel thuis. De Lommelse zandgronden zijn ideaal voor conditietraining en spieropbouw.
En hoe verloopt zo een wedstrijd polebending dan eigenlijk? De moeilijkheid zit er vooral in om zo snel en zo kort mogelijk rond tonnen te gaan en door paaltjes te slalommen. Zodat je natuurlijk een snelle tijd kan neer zetten. De tonnen staan eigenlijk in een driehoek en je draait altijd van binnen naar buiten, de punt van de driehoek als laatste. Daarna moet je in een sprint terug naar de startlijn. Bij de paaltjes zijn het er meestal zes. Je vertrekt in een rechte lijn naar het achterste paaltje. Je slalomt er doorheen en weer terug en zorgt dan dat je weer zo snel mogelijk aan de start bent. Als er een ton of paaltje omvalt krijg je natuurlijk strafseconden. Hier is de samenwerking tussen mens en paard belangrijk en de rijdster moet het paard dan ook ten volle 100 procent vertrouwen.
Brenda heeft heel veel aan haar ouders te danken. Papa gaat mee naar elke wedstrijd en helpt mee met de verzorging van de paarden."Zonder hen was ik nooit geweest waar ik nu sta". Het is ook geen goedkope hobby, en Brenda werkt dan ook elke week fulltime om alles te kunnen betalen. Sponsors heeft ze niet, alles moet echt met eigen middelen bekostigd worden. Moesten er mensen zijn die graag een gift willen doen of toch willen sponsoren, die zijn bij Brenda uiteraard altijd welkom want ze kan niet altijd alle wedstrijden die wil doen ook effectief rijden omdat het inschrijvingsgeld dikwijls enorm hoog ligt.  Daarom moet ze dus vaak selecteren wat ze wel en niet kan doen natuurlijk. "Maar ja zo weet ik ook weer waarvoor ik ga werken natuurlijk. Belangrijk is dat je vooral er plezier in hebt en bij elke wedstrijd kan genieten." gaf ze ons tot slot nog mee... (Foto's Robert Boons)