15 oktober is Internationale 'Dag van de Boerin'. Bij de Boerenbond gingen ze op zoek naar een inspirerende vrouwelijke onderneemster voor de cover van hun uitgave 'Boer&Tuinder', en dat was uiteraard geen moeilijke zoektocht want ze kwamen uit bij 'onze Lommelse' Elien Ceustermans, die samen met haar ouders een modern melkveebedrijf runt in de Overmaai. Tijdens de Dag van de landbouw enkele weken geleden was haar bedrijf nog gast voor vele honderden bezoekers. En nu kreeg ze dus een interview bij de Boerenbond, hetgeen we hieronder overnemen.

"Eliens opa begon hier indertijd met 35 koeien, vader Peter molk er 200 en nu ook de derde generatie actief is, is het bedrijf in omvang verdubbeld. De glazen gevel van de melkstal is een toonbeeld van de moderne bedrijfsfilosofie van de familie Ceustermans.
Wie naar Boer zkt vrouw keek, heeft al door dat Elien van aanpakken weet. Wat het programma niet vertelde, is dat ze al op haar achttiende de helft van het bedrijf overnam. “Mijn mama had toen kanker en mijn vader kreeg al het werk niet meer alleen gedaan. De dag nadat ik mijn diploma landbouw op de middelbare school in Geel op zak had, heb ik het overnamecontract getekend en ben ik thuis voltijds aan de slag gegaan”, vertelt Elien. Geen makkelijke periode, want de melkprijs ging in 2016 door een diep dal. “Dat heeft me meteen met de voeten op de grond gezet, want ik moest de facturen betalen.”

Verder studeren paste niet in haar toekomstvisie. “Ik wist van kleins af aan dat ik wou boeren en wilde graag snel starten. De omstandigheden leenden zich ertoe, het was gewoon het juiste moment.” Dat ze geen verdere studies deed, ervaart ze dan ook niet als een gemis. “Ik heb het voordeel dat ik een snuggere vader heb die me alle kneepjes van het vak heeft geleerd. Niet enkel praktisch, maar ook op het vlak van management.” Overnemen op zo’n jonge leeftijd, het is geen evidentie. “Ik ben blij dat mijn ouders alles zo snel en duidelijk geregeld hebben, zeker omdat ik nog twee zussen heb die niet wilden overnemen. We zijn samen naar de notaris geweest zodat de afspraken voor iedereen duidelijk waren en alles eerlijk werd verdeeld.”

De samenwerking tussen vader en dochter loopt vlot. “Het scheelt wel dat mijn papa goed kan loslaten. Hij doet het voeder- en veldmanagement, maar de koeien en de administratie zijn mijn terrein. Daar heeft hij al snel afstand van genomen”, vertelt ze. “Ik ben mijn vader heel dankbaar dat hij me fouten heeft laten maken, ook al zag hij aankomen dat ze ons geld zouden kosten. Bijvoorbeeld toen ik een foute inschatting maakte en de koeien veel te vroeg insemineerde, wat zich later vertaalde in mindere melkproductie. Hij had kunnen ingrijpen, maar liet me met mijn hoofd tegen de muur lopen. En dat is de beste manier om bij te leren. Nu draaien we technisch zeer goed, maar ik heb ook letterlijk leergeld betaald.”

Wanneer we Elien vragen of ze het idee heeft dat het voor vrouwen in de sector moeilijker is dan voor mannen, denkt ze vooral in praktische termen. “De machines zijn echt niet mijn expertise, ik ken er te weinig van en het interesseert me ook niet echt. Daardoor laat ik soms dingen door een ander oplossen die we misschien zelf hadden kunnen maken. Ook fysiek bots je soms op drempels, bij het aankoppelen van een zware cardanaandrijving moet ik bijvoorbeeld vaak hulp vragen.” Wat het sociale aspect betreft merkt ze echter weinig drempels. “Ik word met evenveel respect behandeld als mijn vader, en ik heb dat nooit moeten afdwingen. Ik sta wel sterk in mijn schoenen en zowel het personeel als vertegenwoordigers of andere erfbetreders weten ook dat ze voor veel zaken bij mij moeten komen aankloppen. Ook dankzij het feit dat papa hun dat duidelijk maakt. Al merk ik wel dat het personeel sneller bij mij komt klagen dan bij mijn vader”, lacht ze. “Maar het is ook belangrijk dat er iemand het meest aanspreekbaar is.”