Het begon allemaal met een vraag aan de bib: "Kunnen jullie ons helpen om onze klasbibliotheek te verbeteren? Want het is nogal een rommeltje!" De juffen en de leerlingen kregen heel wat tips van de deskundige medewerkers en daar gingen ze mee aan de slag. Daarna volgde het een op het ander. Een leerling stelde de vraag om met de klas een minionderneming op te richten, om geld in te zamelen voor schooluitstappen zodat er niemand op school moet achterblijven. Waarom dat niet met een boek doen? Da’s veel origineler dan koeken verkopen. Zo konden ze er ook lees- en schrijfbevordering aan koppelen. Zelfs wiskunde kwam om het hoekje kijken, met het berekenen van de winst bij de verkoop. De mama van een van de leerlingen, Elizabeth Kayland, is auteur en was bereid om schrijftips te geven, de teksten een beetje te herschrijven en om ondersteuning te bieden bij het publiceren. Want het boek moest in de winkel komen te liggen.
De kinderen schreven de verhalen zelf en werkten de personages helemaal zelf uit, met beroep, woonplaats, haarkleur, kledingstijl,... Elizabeth gaf schrijftips die de kinderen dan weer verwerkten in aangepaste tekst. Zij koppelde de verhalen ook aan elkaar. Het zijn in totaal tien verhalen die door de twee klassen werden geschreven. Heel hun leefwereld passeert in de verhalen: school, thuis, eten of reizen. Noem maar op. Door zelf aan een boek te werken is hun goesting om te lezen toegenomen. Tijdens boekgesprekken op school merken de leerkrachten dat ze nu kritischer lezen. Ze denken na over de vraag wat de schrijver wil zeggen. Daarnaast zien ze er minder tegenop om dikke boeken te lezen. Die moeten helemaal niet saai zijn.
Zes leerlingen van de klas – Mats, Siemen, Emiel, Menno, Raf en Jayden – vertelden honderduit over het project, dat duidelijk veel indruk gemaakt heeft. Het verzinnen van de verhalen – sommige zijn kort, andere wat langer – vonden ze heel erg leuk, maar ook soms moeilijk. Want het was ook een oefening in overleggen met elkaar. Er waren binnen de groepjes natuurlijk wel eens meningsverschillen die uitgepraat moesten worden. “Soms was dat wel eens een zootje”, zei Siemen.
Bij ieder verhaal staat een illustratie die de kinderen ook zelf getekend hebben. Daar moesten ze ook met elkaar overeenkomen, welke tekening van wie in het boek ging komen. Dat was ook geen makkelijke taak. De tekeningen die het boek niet gehaald hebben kregen de kinderen wel op een bladwijzer mee naar huis.
Maar de kinderen zijn enorm trots op het resultaat, al heeft het hele proces volgens enkelen wel wat te lang geduurd eer het boek verscheen. Het werd op het einde wat saai. Maar het dubbele doel – het plezier en het geld – maakte alles goed. Met de opbrengst zijn ze onder andere tijdens een schooluitstap in Brussel binnen in het Atomium en naar Mini Europa geweest, en kregen ze ook lekkere frietjes.
Alle boeken van de eerste druk – ze zijn ondertussen zelfs al aan de tweede druk bezig! – hebben ze ook allemaal eigenhandig ondertekend. Heb je zo’n boek kunnen kopen of krijgen, dan heb je dus een uniek stuk in huis! Raf heeft het boek zelfs al helemaal uitgelezen! Knap van hem. Maar vooral een heel knappe prestatie van de hele klas!
(Archieffoto Robert Boons)