Gisteren gaf historica en journaliste Tina De Gendt de voordracht 'Turkije aan de Leie' voor de leden van Neos. Zij bracht het verhaal van de eerste elf Turken die de jaren zestig in Gent arriveerden om het tekort aan werkkrachten in de textielindustrie op te vullen. Nadat deze pioniers de overstap van het Turkse platteland naar de Gentse textielindustrie waagden en hun levensstandaard zo hoopten te verbeteren, zouden nog vele landgenoten hun voorbeeld volgen in de volgende decennia. Omdat de meesten gastarbeiders in Limburg en Wallonië werkten in de mijnen, werd er door de textielindustrie geen moeite gespaard om ze naar Gent te krijgen. Er werd beter werk beloofd, betere huisvesting enz. als ze overstapten naar de textielindustrie in Gent. Het liefst hadden ze gezinnen die de overstap maakten, omdat die veel kinderen hadden, terwijl hier 'de pil' haar intrede deed. Op die manier was men zeker van arbeidskrachten. Door de oliecrisis van 1973 kwam er een migratiestop en in 1984 de 'oprotpremie', die echter niet veel succes had. Door het lange verblijf hier, waar ze werden beschouwd als Turk, voelden ze zich in Turkije ook niet thuis, daar werden ze beschouwd als Belg. De échte integratie is begonnen in 1991. Tina besloot haar voordracht met de wijze woorden: “Het is ook onze geschiedenis, en niet alleen die van de migratie.” (Bijdrage Hélène Vissers)