Naar aanleiding van de nieuwe expo in De Adelberg (die nu zaterdag opent...) spraken we met curator Manu Bloemen. Specifiek gaat het om een bijzondere duo-tentoonstelling van Klaartje Lambrechts en Olympe Tits, met als titel 'Dance, Dance, Otherwise We Are Lost', en gratis te bezichtigen is t.e.m. zondag 28 november in Galerij CCDA
In het voorjaar opende de Lommelse fotograaf en kunstenaar Manu Bloemen de gloednieuwe galerij van Cultuurcentrum De Adelberg Lommel met zijn expo Silica. Nu staat hij in voor het curatorschap van de openingstentoonstelling van het seizoen 2021-2022. Daarna zal hij evolueren tot huiscurator voor De Adelberg en is zijn missie om de mooie galerij op de kaart te zetten in de regio en ook daarbuiten. Voor de opening wist hij al meteen twee grote namen te strikken in een duo tentoonstelling: Klaartje Lambrechts en Olympe Tits.
Hoe werd je curator voor De Adelberg?
De kunstenaar die de openingstentoonstelling van het cultuurseizoen mag verzorgen wordt automatisch curator voor de volgende seizoensopening. Met een wisselend curatorschap kan De Adelberg namelijk een ruimer artistiek netwerk uitbouwen en op deze manier presentatiekansen bieden aan beeldend kunstenaars. Ik opende in het voorjaar de nieuwe galerij en werd zo dus ook curator voor de opening van dit seizoen. Het was sowieso al een hele eer dat ik als eerste mocht exposeren in de prachtige galerij CCDA, dat daar een curatorschap aan vast hing maakte het extra uitdagend. Omdat dit iets is wat mij echt wel ligt, kwam ook al snel het huiscuratorschap ter sprake. Het huiscuratorschap past bovendien binnen de visie van De Adelberg om ook op lokaal niveau samenwerkingsmodellen uit te werken met professionals in onze stad. Verder ben ik ook lid van het Forum Cultuur, het open informatie-, overleg- en adviesplatform van De Adelberg voor individuen uit Lommel die professioneel bezig zijn met beeldende kunsten en podiumkunsten.
Wat houdt het curatorschap voor De Adelberg precies in?
Voor de opening mocht ik op zoek naar een kunstenaar die ik graag onder de aandacht wil brengen. Hiervoor kreeg ik carte blanche. Later zal ik als huiscurator, naast de programmatie en aanvragen van de galerij, een eigen programmatie uitstippelen en de galerij ruimer in beeld  brengen. Het is mijn bedoeling om dit curatorschap open te trekken en buiten de Lommelse grenzen op zoek te gaan. Waarom moeten we voor kunstenaars die nationaal en/of internationaal al iets bewezen hebben altijd naar de grote steden? Je ziet het zo vaak in magazines die cultuur brengen: enkel musea en galerijen uit vnl. Antwerpen, Brussel, Gent of Leuven passeren meestal de revue met bekende namen op de affiche. Alsof er buiten die bastions niets mogelijk is.
Hoe vind je de kunstenaars? En hoe ga je verder te werk?
Er kruipt best wat tijd in, het is niet zomaar iemand opbellen en zeggen dat ik op zoek ben naar een kunstenaar om een galerij mee op te vullen. Wat doet de persoon in kwestie? Welke boodschap zit er in het artistieke werk, is het maatschappijkritisch, sociaal bewogen of is er een link naar de actualiteit? Is het consistent werk? Wat met vakmanschap, techniek en vormgeving? Zoveel dingen die de doorslag kunnen geven in een keuze voor iemand.  Je ogen openhouden voor cultuur en vaak exposities bezichtigen is een must en vervolgens scout je de kunstenaar nauwgezet d.m.v. tentoonstellingen en vernissages te bezoeken waar je al eens in gesprek kan gaan. Vervolgens maak ik een dossier op waarin ik zoveel mogelijk argumenteer wat je aanspreekt, waarom je iemand wil en wat je als curator zelf te bieden hebt.
Voor de opening wist je twee fotografen te strikken die al een indrukwekkend parcours hebben afgelegd, zowel in het binnen- als het buitenland. Hoe kon je hen overtuigen om naar Lommel te komen?
Daar ligt inderdaad de grootste uitdaging, hoe overtuig je iemand die in het binnen- en het buitenland reeds voldoende exposure kreeg om tentoon te stellen in het ‘verre’ Lommel? In dit geval waren het vernieuwde gebouw en de mooie, ruime galerij zeker een meerwaarde, maar ook de visie van de directie en de gedrevenheid van het team. De grote opkomst en de verkoop die mijn eigen tentoonstelling teweegbracht en onlangs nog de fenomale ticketverkoop in de eerste week zijn tekenen dat er iets leeft in de streek en dat er mogelijkheden zijn tussen Eindhoven en Hasselt. Voor dit seizoen wist ik vier namen te strikken. Klaartje Lambrechts en Olympe Tits voor de seizoensopening en Frank Kenis & Biem D’hondt voor het voorjaar van 2022.
Op welke manier werk je samen met het team CCDA?
Ik krijg een budget waar ik mee aan de slag ga. In tussentijd kan ik bij de medewerkers van De Adelberg altijd terecht voor vragen en zo groeien we samen naar een afgewerkt geheel. Aanvankelijk gaat het over het invullen en samenleggen van data. Daarna worden de noden van de kunstenaar duidelijk en pols ik bij de technische ploeg wat haalbaar is. Een duidelijk technische fiche aanbieden in het dossier naar de kunstenaar toe doet al veel. Een deel van het team spreek ik aan over pers- en individuele contacten. Met anderen werk ik dan weer samen aan de lay-out van het expo-magazine. De teksten voor de pers en voor het magazine worden met alle partijen tot in de puntjes gecheckt.
Hoe ervaar je deze samenwerking met het CC van je eigen stad?
Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor de kans die ik krijg om dit te doen. De samenwerking verloopt vlot, er is een soort blindelings vertrouwen en daar waar er moet bijgeschaafd worden, gebeurt dit altijd in onderling overleg. Ieder is ook goed op zijn terrein, er is geen profileringsdrang of wat dan ook. Niks is ook te veel, altijd iemand die klaar staat.
Kan je een tipje van de sluier lichten van de openingstentoonstelling?
Ik ben fier om de twee eerste namen aan te kondigen. Dat ik deze twee dames in een duo tentoonstelling kan laten exposeren, is niet minder dan fantastisch.
Klaartje Lambrechts verdiende reeds ruimschoots haar sporen met modefotografie voor talrijke magazines, waar ze iedereen charmeerde met haar gestileerde shoots. Tot 2007 was ze commercieel manager bij o.a. het bekende modelabel A.F. Vandevorst. Daarnaast staat haar artistieke werk, waarin een socio-cultureel karakter een pertinente plaats inneemt. Dit resulteerde in de bejubelde expo Shafagh, waarvoor ze verschillende keren naar Iran reisde.
Olympe Tits is een rijzende ster. Recent viel ze op in de groepstentoonstelling Unknown Masterpieces in Cultuurcentrum Scharpoord in Knokke-Heist.  Olympe startte een carrière als professionele danseres. Door blessures begon ze noodgedwongen haar trainingen vast te leggen op beeld en evolueerde ze naar een veelgevraagde fotografe in de theater- en danswereld. Daarnaast wordt haar conceptuele werk met een vleugje humor, felle uitgesproken kleuren en gestileerde houdingen steeds meer opgepikt.
In deze duo tentoonstelling DANCE, DANCE, OTHERWISE WE ARE LOST is dans de rode draad.
Klaartje toont haar reeks Shafagh, die ze maakte rond hedendaagse dans in Iran. Ze exposeerde deze reeks in de Iraanse Pedrami Gallery te Antwerpen in 2020. Daarnaast toont ze ook een reeks over dans ten tijde van de pandemie.
In de fotografie van Olympe Tits vullen tegengestelden elkaar aan. Contrasterende kleuren bakenen vlakken af in de ruimte en tekenen zo figuren.  Wat we zien zijn frêle lichamen, sierlijke en ranke lichamen ook.  Net als dansers dat doen, nodigen deze personages uit om naar ze te kijken. Vervolgens kijken ze niet terug: de vierde wand wordt nooit doorbroken.