De zaal zat goed vol, met een mix van trouwe kennissen, cursisten, collega-fotografen en nieuwsgierige bezoekers die meer wilden weten over het levensverhaal van deze gepassioneerde Lommelaar. Onder de aanwezigen ook de vaste wandelclub van vijf mannen die al zeventien jaar elke maandag samen op pad gaat.
In een ontspannen setting vertelde Robert, geïnterviewd door Stan Bresseleers, openhartig over zijn leven, zijn werk en vooral: zijn liefde voor het beeld.

Robert werd in 1949 geboren in Lommel en groeide op in de wijk Stevensvennen. “Een rustige buurt, toen nog heel landelijk,” vertelde hij. Zijn jeugd werd op jonge leeftijd overschaduwd door het verlies van zijn vader, een gebeurtenis die diepe indruk op hem maakte. Zijn moeder, die plots alleen stond voor de opvoeding van haar kinderen, vond het belangrijk dat Robert ‘iets met zijn handen kon’. Hij volgde daarom houtbewerking aan Provil. “Ik heb die opleiding graag gedaan,” aldus Robert. “Maar de creativiteit die ik daar ontdekte, vond pas écht een uitlaatklep in de fotografie.”
Na zijn studies ging hij aan de slag bij de Post. "Een job bij de Staat was altijd goed en je had later een goed pensioen, zo werd gezegd". Het was daar dat hij met fotografie in aanraking kwam. De Post organiseerde interne opleidingen en Robert nam met succes deel aan het examen voor bedrijfsfotograaf. De bijhorende functie vereiste echter een verhuis naar Brussel, iets waar hij bewust voor bedankte. “Ik wilde in Lommel blijven, dicht bij mijn familie. Maar ik kreeg wel kansen om in mijn eigen regio opdrachten uit te voeren.”
Een van zijn eerste grotere projecten was een kortfilm over het nagelnieuwe sorteercentrum X in Antwerpen, ondertussen alweer afgebroken. Het filmpje, waarin hij de reis van een postkaartje van een kleinkind naar zijn opa in beeld bracht, werd vertoond in heel wat scholen en werd geprezen om zijn toegankelijkheid en warme vertelstijl.

In de jaren die volgden, groeide Robert uit tot een van de pioniers van de Lommelse fotografiewereld. Hij richtte mee 'Fodiaf' op, de eerste fotoclub van Lommel die later uitgroeide tot ISO400 – een technische verwijzing naar lichtgevoeligheid in fotografie, maar ook een knipoog naar de scherpte van de blik. De club groeide uit tot een ontmoetingsplek voor beginnende en ervaren fotografen, en leeft vandaag nog altijd verder.
In de loop der jaren bouwde Robert een indrukwekkend visueel archief op van het leven in en rond Lommel. Hij maakte portretten van meerdere Lommelse burgemeesters, bracht het verenigingsleven in beeld en werkte voor organisaties als Intersoc, Toerisme Vlaanderen en – meer recent – Internetgazet Lommel. “Ik heb duizenden foto’s, en toch heeft elk beeld zijn verhaal. Elk detail telt,” zei hij.
Ook de coronajaren kwamen uitvoerig aan bod. Robert vond het belangrijk om deze uitzonderlijke periode vast te leggen. “De lege straten, gesloten cafés, plexischermen in winkels... het was onwezenlijk. Maar het is ónze geschiedenis. En ik voelde de drang om dat te documenteren.”

Robert is niet alleen fotograaf, maar ook een geboren lesgever. Vroeger gaf hij cursussen donkerekamertechniek, vandaag begeleidt hij vooral beginners in het fotograferen met de smartphone. “Het toestel doet veel, maar de blik blijft belangrijk. Wat zie je? Waarom maak je net dát beeld?”
Tot zijn grootste voldoening hoort het begeleiden van jonge, enthousiaste cursisten. Twee van hen, Caithlyn Dufour en Robbe De Smet (foto 1 onder), waren aanwezig en mochten een filmpje tonen dat ze onder Roberts vleugels maakten. Het publiek was onder de indruk, en Robert zichtbaar trots. “Zij zijn de toekomst,” zei hij glimlachend. Een warme avond, vol herinneringen en verbondenheid.
Robert werd hiervoor door de mensen van De Vlasgaard, die zorgden voor de goede ontvangst gisterenavond en het ter beschikking stellen van al het materieel, bedankt met een kleine attentie.

De avond werd afgesloten met een receptie, waarbij er nog lang nagepraat werd. Over vroeger, over foto's, over gedeelde herinneringen, over Lommel. Want meer dan alleen fotograaf is Robert Boons een chroniqueur van het Lommelse leven. Iemand die met oog voor detail en veel gevoel voor menselijkheid kleine én grote momenten weet vast te leggen. Gisterenavond bewees hij nog maar eens hoe belangrijk dat is.

(Foto's Guy Weyns)