‘Achteruit parkeren’. En op het bordje staat voorbeeldig pictografisch weergegeven wat precies de bedoeling is: een plaatje van twee auto’s, waarvan er één verkeerd staat – met de neus naar voren en die heeft een rood kruis dwars erover  – en één die wel juist in het vak staat. Dat doet mij denken aan de verkeerscode op verschillende militaire terreinen waar ik in mijn werkzame leven veel heb geparkeerd. Daar werd het ‘operationeel parkeren’ genoemd: achteruit insteken in het vak zodat je sneller weg komt als het moet. Ik vond het altijd een beetje pesterij. En nu staat het hier op het industriepark bij een van de bedrijven. Zou het hier ook voorkomen dat iedereen plotsklaps heel snel moet vertrekken om wat voor reden dan ook? Wat doen ze hier bij dit bedrijf dat dat nodig is? Ik zie dat de parkeerplaats nog niet eens voor de helft vol staat. Er zijn ook vakken voor elektrische auto’s, waar laadpalen staan. Die palen staan ‘verkeerd’ opgesteld aan de achterkant van elk vak, waardoor de drie auto’s die er gebruik van maken met de neus naar voren staan. Als je het operationele parkeren wil met het oog op snel vertrekken, dan is dat bij elektrische auto’s toch al wat moeilijker: je moet eerst je plug nog netjes opruimen vooraleer te kunnen vertrekken. Kost allemaal tijd. Maar goed, misschien ben ik wel zo’n zeikerd die steeds moet mekkeren als mij iets niet zint. Ik sta al te lang bij stil bij dit detail. Verder.   

Ik ben niet voor dat plaatje hier naartoe gefietst. Tyrannosaurus Rex. Het is nog niet zo simpel om die naam in een keer correct te schrijven, net zo min als dat het eenvoudig geweest zal zijn een exemplaar ervan hier op een grasveldje tussen twee bedrijven in neer te zetten. Daar is op zijn minst een kraan aan te pas gekomen. Het beest trekt gelijk op een aanstellerige manier de aandacht als je hier langs loopt of fietst. De T-rex – laten we het maar afkorten – is een symbool van vergane glorie, een angstaanjagend beest uit de verbeelding, maar een die toch ooit echt heeft bestaan. Wij prijzen ons gelukkig dat we niet leven in een tijd dat deze mastodonten door ons hofje zouden kunnen denderen. Dat zou nog wat anders zijn dan wilde zwijnen die onze grasmatjes soms open krassen. Hoewel, de Flintstones hadden er een als huisdier. Ik sta hier onder zijn korte kunststof voorpoten en kijk hem gapend aan terwijl hij over mij heen kijkt. Wij hebben altijd een merkwaardig ontzag voor uitgestorven soorten, zeker als ze ooit eieren hebben gelegd zoals de dodo. Ik vraag me af wie het idee heeft gehad om hier zo’n levensgroot roofdier als embleem neer te zetten. Hij zal toch wel van plastic zijn? Ik tik even tegen zijn poot. Ik krijg geen aandacht van hem of haar. Er staat geen plaatje bij als toelichting.  

En verder gaat het. In het midden van een kleine rotonde staat een kunstwerk in de vorm van een obelisk. Hij is van metaal dat roest, behalve de onderkant. Daar is een brede boord van roestvrij staal aangebracht waar de obelisk op steunt. Hij is – ik schat – drie-en-een-halve meter hoog. Er zijn hoekige gaten in de pilaar uitgesneden en daarlangs kruipen roestvrij stalen (inox dus) mensjes naar boven. Onderaan de voet staan ook nog figuren, waarvan er twee elkaar de hand geven. Kennelijk zijn ze iets overeen gekomen. Het stikt van de symboliek als je het hebt over obelisken. Mensen zijn er altijd geboeid door geweest. De naam is van Griekse oorsprong. Het betekent onder andere braadspit. Het beeld zelf is ouder dan de Grieken het konden bedenken. Het is Egyptisch, zoals we weten en er staan er verschillende overal te wereld, onder andere in Parijs. En hier dus. Weliswaar is deze niet van graniet en lang niet zo hoog, maar toch een zonnenaald, gewijd aan Ra, symbool van majesteit en macht. En hier klimmen er roestvrij stalen vertegenwoordigers van  stervelingen in naar boven, alsof ze willen zeggen: ‘kijk, wij bestormen eigenhandig dit symbool van de goddelijke almacht.’ Ja, ik zeg maar wat. Ieder interpreteert dit soort beelden naar eigen inzicht. Na wat speurwerk kom ik erachter dat Boud Ceyssens met een atelier in Hechtel-Eksel dit beeld heeft gemaakt. De kunstenaar zal wel een associatie gezocht hebben met het idee van ondernemen en nijverheid, want dít is de plek waar dat plaatsvindt. Overigens Lommel heeft nóg een obelisk. Die is van spiegelglas en staat voor de Markt bij het politiebureau.

Van hieruit fiets ik naar wat men de Ringlaan noemt. Als je vanuit Mol met de auto naar Lommel rijdt, dan weet je bij deze rotonde dat je onze stad in rijdt. Er staat een zeker vijf meter hoge gestileerde hoofdletter L. Hij steekt altijd zilverglanzend af tegen de lucht erboven, want hoe dan ook: je rijdt er voor langs ónder door. De uiteinden van zijn zwierige verschijning zijn in de vorm van twee pijlpunten. Je zou ze ook weerhaken kunnen noemen. Het is de L van Lommel in de slogan die hier wordt gebruikt: ‘Lommel Leeft!’ Dat mag ik hopen, ja! Die kreet wordt nog steeds gebruikt om allerlei culturele, spel- en sportactiviteiten onder de aandacht te brengen. Regelmatig vinden we folders en boekjes in de brievenbus die oproepen tot verzamelen, samen juichen, ontspannen en bezig zijn. Er staan ook spandoeken met ‘Lommel Leeft’ in het centrum. Later verneem ik van iemand die dit verhaal las, dat deze letter is gemaakt door een kunstenares die Liliane Vertessen heet. Het staat voor de allitererende oproep: ‘Lommel Leven Liefde’. Op https://nysmetaal.be/kunst kunt u meer van deze kunstwerken van haar zien. Voorts heeft zij nogal opzien gebaard met haar suggestief-expressionistische schilderwerken.  

Het gemeentelijk motto is intussen ook nog het volgende: ‘Lommel pure energie.’ Je kunt er van denken wat je wilt, voor mij hebben deze aanmoedigingen dikwijls de intentie van bezwering, een opwekking om niet bij de pakken neer te zitten. Maar goed, de grootse L bij het binnenkomen van Lommel roept op tot : ‘Make Lommel great!’ In die zin zijn we de kleine Donald in de VS al ruim vóór geweest in onze stad, want deze L stond er al lang voordat er sprake was van DT.
Vanaf dit punt moet ik omkeren. Ik mag niet met de fiets de Ringlaan op.  

© Willem Van LIT - 051120