Vandaag was het de laatste dag van de
open lesdagen van de Ateliers voor Overdag. Tijdens deze 'proefdagen' kon iedereen de sfeer komen opsnuiven en komen kijken welke lessen je daar allemaal kan volgen.
Traditioneel was er ook het
raku stoken, het jaarlijkse hoogtepunt, de kers op de taart voor de cursisten keramiek. Het was weer vol spanning wachten hoe de verschillende kunstwerkjes uit de raku-oven gingen tevoorschijn komen.
Maar ook bij andere cursussen kon geproefd worden van de lessen.
(Foto's Lieve De Bleser).
Meer foto's.
Geïnteresseerden konden een kijkje komen nemen bij de lessen schilderen beginners, amigurumi, keramiek, potten draaien, snit en naad, yoga en verschillende talen.
In de les
amigurumi (foto's 4 en 5 onder) - de term komt uit het Japans en betekent letterlijk 'gebreid speelgoed' (in Japan gebruiken ze de term 'breien' zowel voor breien als voor haken) - waren ze druk bezig met het maken van hun gehaakte knuffels en figuurtjes. Het was er wel erg stil. Logisch, want om je kunstwerkje goed te maken moet je heel veel tellen. Al bevestigden de dames dat er ook geregeld goed gelachen en gepraat wordt.
In het atelier
keramiek (foto 6 onder) waren ze de restjes klei aan het opmaken, ze maakten er prachtige bloemen mee. In de tuin van de Kunstacademie stonden trouwens heel wat kunstwerken opgesteld van de cursisten keramiek. Het was echt de moeite om er eens een kijkje te gaan nemen.
In het
schildersatelier waren ze al aan de koffie toe. Dat mag ook wel, want Ateliers voor Overdag gaan niet alleen over bijleren, ook over gezelligheid.
Bij het raku stoken buiten heerste een gezellige drukte. Er werd gestookt, gewacht, afgekoeld, schoongemaakt,... En vooral benieuwd afgewacht hoe de verschillende werkjes uit die oven zouden komen. Want het is altijd heel onvoorspelbaar hoe alles er gaat uitzien, waardoor het ook heel fascinerend is. Soms gaat er al eens een werkje stuk, dat hoort er helaas bij. Maar er kwamen uiteraard heel mooie kunstwerken uit die oven.
Raku is een eeuwenoude Japanse stooktechniek die zorgt voor haarfijne barsten in gebakken klei, de zogenoemde craquelé. Het is een heel ander proces dan een werkstuk bakken in een standaard oven, waar het bakproces heel wat tijd vergt met opwarmen en afkoelen. Bij raku gaat alles een stuk sneller: de klei warmt heel snel op, wordt gloeiend heet uit de oven gehaald en koelt vervolgens erg snel af. Nadien werden de werkstukken in een bak met zaagsel gelegd. Eens dat zaagsel ontbrandde, werd de bak afgesloten. Met deze techniek ontstaat een omgeving waarin het vuur alle zuurstof in de bak razendsnel opbrandt. Ook de zuurstof in de klei en in het glazuur brandt op, en dat levert erg intense kleuren en texturen op.
De werkstukken op de foto boven moesten nog schoongemaakt worden, op foto's 2 en 3 onder kan je afgewerkte stukken zien. Op foto 1 onder werd de raku-oven opengedaan.