Gisterenavond werd in De Adelberg een bijzondere verjaardag gevierd, nl. deze van onze Lommelse folkgroep Rustling Cane! Hun repertoire, dat sinds het begin bestaat uit Ierse en Noord-Amerikaanse folk, wordt bij gelegenheid soms ook aangevuld met Vlaamse volksmuziek. Het werd een erg druk bijgewoonde en fantastische avond waarbij vele herinneringen werden opgehaald! Een volledig overzicht geven van deze 50 jaar is bijna onmogelijk, maar we gaan hieronder toch een poging doen om de hoogtepunten even op te sommen…
Op het einde van de (woelige) jaren zestig, in volle flower power- en kleinkunsttijd, besloten 4 vrienden in Lommel om een (skiffleachtige) folkgroep op te richten.  Het begin (1969) was moeilijk voor Ed Hermans (gitaar), Henri Huysmans (slagwerk), Sus Vandenberk (bas) en initiatiefnemer Jos Versweyveld (gitaar en banjo). De gitaren waren slecht, de bas was een dixandoos met een wasdraad en de wasplank was het meest waardevolle stuk uit de collectie. Snaren waren enkel te koop bij Roza Emmers (Roosens Shopping) in de Kerkstraat en soms moest de dikte van niet-omwonden snaren worden aangepast met een stukje schuurpapier. Het was behelpen maar samen gezellig muziek maken, daar was het hen om te doen. Het eerste echte optreden was op een kleinkunstavond van de Lommelse scouts in zaal Modern van Hej’en Verpoorten. Een jaar later vervoegde Pol De Wolf de groep (gitaar, mandoline en dwarsfluit). Ook de (volgens de andere leden tenminste) beste gitarist die Lommel ooit gekend heeft, Ferdi Meurs, speelde enkele keren mee. Een hele eer voor hen. Intussen was Rustling Cane het huisorkest geworden van de plaatselijke Jongerenkerk. Na een korte inzinking besloten Jos en Sus de (was)draad terug op te nemen, samen met Mark De Vroede, Leon Janssens en Liesbeth Michiels die ze in de Jongerenkerk hadden leren kennen. Deze bezetting (Rustling Cane II) hield meer dan dertig jaar stand.
Het instrumentarium was zeer uitgebreid: 6- en 12-snarige gitaar, 5-stringbanjo, tenorbanjo, mandoline, viool, Ierse bouzouki, dwarsfluit, tin whistle, doedelzak, accordeon, mondharmonica, trommels, allerlei slaginstrumenten en bas. In 2009 was er de reis naar Ierland en in datzelfde jaar won Rustling Cane de "Cultuurprijs van de stad Lommel". Rudi Maes (accordeon) werd het zesde lid van RC en was meteen een absolute meerwaarde voor de groep. In 2014 vierde RC zijn 45-jarig bestaan in een bomvol Klosterhof.  Helaas, de tijd eist zijn tol. In de zomer van 2016 lieten Liesbeth en Leon weten dat ze, om fysieke redenen, RC gingen verlaten. De overgebleven leden blijven hen heel dankbaar voor hun inzet, al die jaren en missen de repetities bij Leon in de kelder zeker. Ondanks deze zware aderlating, bleef de groep bestaan!  Met de aanwerving van violist Peter Lesage was Rustling Cane III een feit! Peter is wel geen Lommelaar maar hij heeft in Lommel gewerkt en dat telt ook. (Foto's Jacky Geboers)(Lees ook de column van Chel Driesen in de tweede kolom)