“Ik doe dit echt heel graag,” zegt Tom. “Het sociale contact is voor mij onmisbaar. Klanten komen hier niet alleen voor pralines, maar ook voor een babbeltje. Dat menselijke aspect maakt mijn werk zo waardevol.”
En dat zien zijn klanten ook. Mensen uit Lommel, maar ook uit omliggende gemeenten zoals Mol, Balen en Pelt, stappen graag binnen in zijn winkel. “Vooral oudere mensen vertellen me dat ze hier nog een echt gesprek kunnen voeren. Dat gebeurt niet meer overal,” zegt Tom. “Die warmte en aandacht maken het verschil.”

Maar achter zijn glimlach en klantgerichte aanpak schuilt een opmerkelijk verhaal. Voor hij winkelier werd, werkte Tom elf jaar in de luchtvaartsector als kwaliteitsmanager, gespecialiseerd in onder andere röntgenonderzoek op turbo's van helikopters en naverbranders van F16's. Later gaf hij nog twee jaar les in het secundair onderwijs in Deurne en stond hij zelfs op het punt om politie-inspecteur te worden. “Maar ik miste het contact met mensen,” vertelt hij. “Het loon in die luchtvaartsector was prima, maar ik zat vaak alleen in een bunker, letterlijk. Dat kon ik niet blijven doen.”
Net toen hij bijna aan zijn politieloopbaan begon, kreeg hij onverwacht een telefoontje van Leonidas. Er was een kans om de winkel in Lommel over te nemen, en Tom was de geschikte kandidaat 'omdat ze een echte vent in de winkel wilden hebben'. Een kans die hij met beide handen greep. “Een sprong in het diepe, maar één van de beste beslissingen van mijn leven,” noemt hij het achteraf.
Sindsdien is de winkel onder zijn leiding blijven groeien. Jaarlijks stijgt de verkoop met honderden kilo’s chocolade. “Gemiddeld groeien we met zo’n 400 tot 500 kilo per jaar. Dat is niet niks, zeker als je weet dat één praline gemiddeld 15 gram weegt en het aantal inwoners in Lommel ongeveer hetzelfde gebleven is. In Brussel vragen ze zich af hoe ik dat doe”, glimlacht hij.

Volgens Tom komt dat succes niet alleen door het merk, maar vooral door wie er in de winkel staat. “Mensen kopen Leonidas, ja. Maar als je als verkoper geen warmte en aandacht biedt, dan komen ze niet terug. Ik hoor vaak dat het net dat persoonlijke contact is dat mensen bijblijft.”
Tom heeft ook werk gemaakt van verjonging van zijn klantenbestand. “In het begin kwamen vooral 40-plussers, maar nu zie ik ook heel wat jongeren. Dat komt denk ik doordat ik actief ben in de gemeenschap. Ik sponsor scholen, geef elke kind een chocolade muntje. Die kinderen komen later terug, met hun ouders of alleen., voor moederdag bijvoorbeeld. En zo bouw je iets op.”

De klanten komen ondertussen van heinde en verre. “Zeker in de zomer hebben we veel toeristen. En dankzij de testbaan van Ford in Lommel komen hier zelfs dagelijks mensen uit het buitenland hun bestelling ophalen.” Er gaan dozen pralines naar China, Honduras, zelfs Iran en Irak. “Ik had ooit een klant die een hele reiskoffer vulde met doosjes van 500 gram, speciaal voor haar moeder in China. Die vroor ze in en elke maand mocht er eentje open. Een echt feestmoment.”

Ook buiten de winkel zit Tom niet stil. “Ik sport veel,” zegt hij. “Fietsen is mijn grote passie. Vorig jaar heb ik nog wedstrijden gereden, zelfs een podiumplaats gehaald. Maar nu doe ik het wat rustiger aan, want als ik val en de winkel staat alleen, dan heb ik een probleem.” In de winter staat hij graag op de skilatten, en in de zomer trekt hij naar het water om te waterskiën. “Maar de winkel blijft mijn prioriteit.”

Tom Nijs is een man die leeft voor zijn zaak, maar vooral voor de mensen erachter. Geen poespas, geen verkooppraatjes, gewoon iemand die met hart en ziel zijn vak uitoefent.