Eind 2023 sluit Lingerie Martine op Lutlommel de deuren. Martine Bosmans heeft er op dat moment bijna 42 jaar hard werken op zitten en wil het dan eindelijk, op haar 60ste, eens wat rustiger aan doen. Het moment om samen met haar echtgenoot te gaan genieten van de vrije tijd en van de vijf kleinkinderen die ondertussen hun leven verrijkt hebben.
Piepjong was ze, toen ze besloot om de kruidenierswinkel op Lutlommel 100 over te nemen. In juni 1981 afgestudeerd aan de humaniora in Lommel, in september van dat jaar gestart met hogere studies Secretariaat Moderne Talen, in oktober getrouwd, en in december pas 18 geworden. Een half jaar later nam ze de winkel over, met een Lotto-verkooppunt erbij. Stel je voor: pas 18, getrouwd en een winkel hebben. Het is al niet niks. Toch besloot ze, ondanks het harde werk, haar studies af te maken. En dat lukte ook. 2,5 dagen per week ging ze naar de les, de andere dagen stond ze in haar winkel. En zo was dat diploma van haar. Nadien volgde ze zelfs nog 7 jaar Spaans en 7 jaar Italiaans in avondonderwijs. Want talen, dat was helemaal haar ding.
Na een aantal jaren volgden de kindertjes, zo gaat dat. Dat was voor haar een heel moeilijke periode, want de vele kwaaltjes die daarmee gepaard gingen kwamen allemaal aan haar deur kloppen. Nooit een dag verlet, hoe moeilijk het ook was. De eerste dag na ontslag uit het ziekenhuis al terug in de winkel... Daar sloeg ze zich helemaal door, omdat het moest, maar ook omdat ze het sociale aspect van de winkel heel erg leuk vond. Het contact met de mensen, het gelach en gezwans, daar trok ze zich aan op.
Hoewel ze het geen moment tegen haar goesting gedaan had stopte ze op haar 35ste met de kruidenierswinkel. Ze was het 7 dagen op 7 werken beu, tijd voor iets anders en wat rustigers. Ze solliciteerde bij een bank en werd opgenomen in de werfreserve. Maar nee, dat was niets voor haar. Een job bij de stad? Dat zag ze ook helemaal niet zitten. Ze besloot dan maar om het winkelpand te houden en het over een andere boeg te gooien met andere winkelwaar. Eerst verkocht ze kleding, zowel voor kinderen als volwassenen. Er was toen ook wat lingerie bij. Stelselmatig vermeerderde het aandeel lingerie en ondergoed in haar assortiment, tot de lingeriewinkel die ze nu al jaren runt, nog altijd op hetzelfde adres. En daar heeft ze geen moment spijt van gehad. Nog nooit heeft ze iemand opgemeten. Al die tralala, dat hoeft niet voor haar. Door haar ervaring geeft ze op het zicht de klant een BH, en die maat kan, maar gebeurt zelden, fout zijn, maar de tweede moet wél de juiste zijn dan. En dat is bij haar ook zo het geval. Ze verbaast zich dan ook over het feit dat veel vrouwen gewoon de verkeerde maat BH dragen en het nog niet eens weten, 'omdat ze de maat dragen zoals het boekske het zegt', namelijk meten met de lintmeter! Haar uitleg is altijd dezelfde: een vrouw kan buitengaan met drie verschillende maten die toch goed zitten, niemand heeft een vaste maat. Passen is de boodschap! De beste maat is die waarmee de vrouw zich het beste voelt. Dus opmeten is niet aan Martine besteed!
Klanten zijn ook altijd op hun gemak bij haar, want Martine is heel gewoon en goedlachs. Ze maakt ook geen onderscheid tussen een meer volkse vrouw en een ‘poepchique madammeke’. Iedereen is gelijk voor haar, zolang ze ook gewoon doen tegen haar. Haar service is haar grote troef, haar nummer één. Ze probeert altijd te denken in functie van de vrouw die een BH of ondergoed moet hebben. Ze geeft ook, als het nodig is, alles mee met de klanten om thuis, in het bejaardentehuis of ziekenhuis te passen. Zelfs al kent ze de mensen niet! En die geweldige service is maar één keer misgelopen. Ze rijdt soms zelfs naar de mensen thuis met lingerie of nachtgoed om te passen. En klanten krijgen hun geld terug als ze iets terugbrengen. Tegoedbonnen? Nee, niet voor Martine. De klanten moeten terugkomen omdat ze graag komen, niet omdat ze een tegoedbon hebben. Talloze reparaties, beugels vervangen enzovoort, en altijd op haar kosten. (Bedankt naaister Rita!) Zulke service, waar vind je die nog?
Martine benadrukt ook dat ze dit nooit had gekund zonder haar man. Altijd stond hij klaar om te helpen, om de winkel te verbouwen, rekken zelf te maken,… En vakantie? Drie weken vakantie om de winkel te verbouwen, dat hebben ze wel meermaals gedaan. Maar echt verlof of op vakantie gaan? Nee, dat was er maar zelden bij, en dat al sinds haar 18de. Daar heeft ze wel wat spijt van, de gemiste vrije tijd of tijd om iets anders te doen dan werken, en de gemiste tijd met de kinderen. Maar ze heeft absoluut geen spijt van de keuzes die ze gemaakt heeft met haar winkel. Het is nu gewoon tijd om te stoppen.
In een zwart gat gaat ze niet vallen, na de sluiting. Nee, ze heeft zeker nog een half jaar werk om de winkel, die nog maar vijf jaar haar eigendom is, leeg te maken en te koop te stellen. Wat ze wel enorm gaat missen is het sociale, het contact met haar klanten. En de klanten gaan haar vooral missen omwille van haar know-how, haar eerlijkheid, voor haar gewoon-zijn en het op het gemak kunnen zijn in haar winkel. En voor haar discretie, vooral dan tegenover de Lotto-winnaars die ze gedurende die 42 jaar wel eens gehad heeft. En haar paradepaardje, Dacapo, gaat haar ook erg missen! Ze is tot op de dag van vandaag een van de topverkoopsters van dat merk in België en over de grenzen. Ze hebben daar dus al gemerkt dat Martine geen zomercollectie meer besteld heeft! Iedereen kent haar leuze natuurlijk: eens Dacapo, ALTIJD Dacapo! Deze dame besluit dan ook dat ze de beroepsfierheid zal behouden tot de laatste dag om niets te verkopen waar ze niet achterstaat, om er vanaf te zijn. Als het niet past dan past het niet. Voilà!
Een speciaal dankwoord wil Martine nog richten aan haar meer dan 5000 klanten, voor hun jarenlange vertrouwen. Voor vele klanten was zij een discreet en luisterend oor, voor anderen een vrolijke, goedlachse dame. Velen sluiten dan ook af met de woorden: “Martine, je zal gemist worden!”
Het ga je goed, Martine! (LdB)