De ongetwijfeld talrijke trouwe lezers van de meest populaire internetgazet van de regio hebben , intelligent als ze zijn , zeker al even gemerkt dat het wat extra weken geleden is dat er nog een column verscheen in mijn vaste rubriek Losse Flodders. Inspiratie komt niet op bestelling, dat is net hetzelfde als deelnemen aan de verkiezing en hopen dat menige burger je naam aanstipt. Dat kun je ook niet bestellen.
Om mijn inspiratie te herontdekken heb ik het beproefde systeem toegepast van wijlen Simon Carmiggelt, mijn grote Nederlandse voorbeeld als het over columns schrijven gaat. Hij dook dan altijd de kroeg in, ging in een verloren hoekje zitten en luisterde naar wat de vaste bierhijsers allemaal te vertellen hadden. Zijn notitieboekje lag ongetwijfeld klaar naast het onvermijdelijke borreltje dat er mee moest voor zorgen dat zijn inspiratie ook naar die afspraak kwam. Ik heb dat nu ook eens geprobeerd en zo net na de verkiezingen is een klein notaboekje ruimschoots onvoldoende om alle baanbrekende uitspraken van de cafégangers te noteren. Het flinke A4-formaat was meer aangewezen. Het leek er sterk op dat de beleidsprogramma’s van de diverse partijen aan de toog werden geschreven. Ik zat verbaasd en soms ongelovig in mijn stil hoekje te luisteren naar wat de modale burger op beleidsvlak allemaal te bieden had. De echte partijprogramma’s verbleekten er gewoon bij. Conclusie is dat de modale burger het altijd beter weet dan de politici. Opvallend was dat er veel negativisme heerst. Er wordt zelden positief gedacht. Ik geef een voorbeeld van wat ik opving. Iemand was de Beringse burgemeester een paar keer tegengekomen en die zei altijd een goede dag behalve éénmaal. Over die ene keer zonder wordt dan een zodanige negatieve uitleg gegeven dat het een schande is. Sporadisch probeerde ik daar met mijn reactie tussen te komen en er op te wijze dat ze moeten verder vertellen dat hij meerdere keren wel heeft gegroet. Ik zei:”Wees eens positief”. Ik werd weggelachen. Mensen beseffen niet in welk luilekkerland ze leven. Onlangs hoorde ik nog zoiets over één kapotte lamp van de straatverlichting. Daar wordt dan schande over gesproken maar over die paar duizend lampen in gans Beringen die wel branden, wordt met geen woord gerept. Ik vind dat erg. Spijtig genoeg zijn er veel van dit soort voorbeelden en wordt er veel te veel geluisterd naar negatievelingen die alles afbreken en nooit iets opbouwen. Zo, ik heb toch mijn bescheiden lichtje even kunnen laten schijnen dankzij de inspiratie die als een zon in het midden van de nacht kwam. (Martin Vanierschot)