Live: ‘The Best Songs in The World’ in Yap Leopoldsburg 11 oktober Cedric Maes (gitarist/zanger van o.a. The Sore Losers en Sha-La-Lees heeft al enkele jaren een programma op Radio Willy ‘The Best Songs in The World’ met een speciaal concept: onbekende nummers van bekende rockartiesten. Iedereen heeft immers ‘Satisfaction’, ‘Stairway to Heaven’, ‘Child in Time’ en vele anderen al 1000 keer gehoord.
Nu werd er beslist om daar een concertreeks van te maken met een stop in Leopoldsburg.
In deze reeks onbekende songs werd ik omvergeblazen door ‘I’m The Slime’ van Frank Zappa (wat een sax-solo) en ‘Stop’ van Jane’s Addiction met de Spaanse tekst in de intro. Opvallend wondermooi rustig nummer was ‘I Love You more Than You Ever Know’ van Al Kooper (‘een vergeten artiest’ zegt Cedric). Iets bekender werk kwam van Elvis, Shocking Blue, Blondie en Roxy Music.
Eigenlijk was het podium te klein voor de 7 ras-muzikanten. Cedric Maes zit voor mij in de top 3 van beste gitaristen in ons land en zijn 2 kameraden van de Sore Losers kennen ook de klappen van de zweep. Maar wat een zanger: Jan Bas is de naam, nooit van gehoord! De vrouwen aan de trompet en sax (en vele andere instrumenten) bleven de hele tijd wat verstoken achteraan op dat kleine podium, maar kwamen toch op de voorgrond om enkele nummers te zingen en dat deden ze met verve.
Er wordt ook steeds een ‘special guest’ uitgenodigd en natuurlijk was dat hier Marcel Vantilt. Laten we kort zijn: hij vult het podium wel met zijn uitstraling, maar in de punksongs hoor je dat deze 68-jarige heer niet goed meer kan zingen!
Maar al bij al is dit concert echt aan te bevelen, onbekend is NIET onbemind.
Nieuw album: Sons met ‘Hallo’
Deze Belgische garage-rock-band zorgt met dit derde album voor haar meest melodieuze en toegankelijke plaat. Hun producer is de Brit David McCracken en dat is niet de eerste de beste. Hij werkte o.a. met Beyoncé, Depeche Mode en Deus. De opnames gebeurden in de thuisstudio in Melsele en in Londen.
De zachte drum en de stevige baslijnen tijdens de intro’s van ‘Hallo’ en ‘The Dreamer’ doen denken aan de sound van de Idles: heerlijk om te horen.
Live staan ze bekend om hun scherpe riffs, hevige drums en enorme energie. Dit album is wat zachter opgebouwd, maar ze verliezen die kracht op geen enkel moment. Luister ook maar naar ‘Death Chair’ en ‘Do My Thing’. Fijn groepje, fijne plaat! (Jean Bartels - foto Stephan Volders)