Neerpelt

In Humo van deze week staat een mooi verhaal over de Lommelse harmonie "Hoop in de Toekomst". En wie speelt er mee in die harmonie: Stanislav Mierva, een Moldaviër die in 1967 met een groep uit zijn land deelnam aan het Muziekfestival, hier enkele mensen leerde kennen, en in 1970 met alleen zijn trombone in de koffer clandestien in Neerpelt belandde. En hier bleef, bij een EMJ-vriend uit die tijd. "Ik heb maanden bij hem en zijn moeder gelogeerd", zegt hij in Humo. "We begrepen elkaar niet; maar speelden samen muziek. Overal waar ze iemand nodig hadden, sprong ik in. Via de muziek heb ik hier mijn leven opgebouwd." Waarmee we maar willen zeggen: het EMJ smeedt contacten die een leven lang meegaan... Stanislav, in Humo: "Zonder muziek ga ik dood. Echt. Ik ben nu zeventig jaar. Wat moet ik anders doen? Thuis zitten en naar 'Thuis' kijken? Dan weeg ik binnenkort honderd kilo. Het is trouwens statistisch bewezen: de meeste mensen sterven in bed. Je kunt dus maar beter je bed vermijden."