Dó’s en êrm vrouwke, en weef, die kriegt heur rèkeninge nie mieër betáld. Mè dees prijs van gaës en ellentriek, wa dingde? Lüstert wa ze düt - en hoe dettet aaflupt.
Had ullie goe, en… we gön stillekesoan nò Kòòrsmis.
Tot tekomede móndig!
(Fons Tuyaerts)