Eric Swinnen deed een opmerkelijke vondst toen hij de zolder van het ouderlijk huis aan het opruimen was. Hij vond daar onder andere door zijn moeder zelf gemaakte carnavalskleding. Ook nog hout, op het eerste zicht rijp 'voor de stook' of voor het 'recyclagepark'. Maar dan merkte hij dat op de achterzijde papier hing, met teksten er op.
Ondanks het feit dat die teksten mogelijks al 50 jaar tegen dat hout hingen waren ze, na een voorzichtige afstofbeurt, nog leesbaar. Op de voorkant van het hout stond 'Neen! non! Stop'. Nog gebruikt tijdens een protestmars? De tekst bracht verduidelijking, zeker omdat Eric zich nog herinnerde dat zijn moeder ooit nog toneelles gaf aan de KLJ-meisjes en dat ze ook sketches in mekaar stak voor 'de ontspanning bij de Boerinnenbond'. Mogelijks was dit zo'n sketch, getiteld: 'De Dolle Mina's'. Voor die tijd ongetwijfeld revolutionair, zeker in het behoudsgezinde Neerpelt. De tekst bestaat uit vijf strofen met telkens hetzelfde refrein, de bordjes zullen gediend hebben om omhoog gestoken te worden op het einde van het refrein. Eric vermoed wel dat er op de avond van de opvoering van 'De Dolle Mina's' geen mannen aanwezig waren...
Eerste strofe:
Ja wij arme vrouwen, wij worden verdrukt.
De heren der schepping, het is hun gelukt.
Wij werken en zwijgen, waar gaat het naartoe.
Maar 'k neem het niet langer, ja ik ben het moe!!
Refrein:
Adieu nu mijnheer
Ik luister niet meer
Wees jij nu maar stil
Ik doe wat ik wil