Pelt, het hart van het fietsen in de Kempen, stond weer helemaal in het teken van het
jaarlijkse club-kampioenschap van TWC Pelt. Dit jaar was de spanning om te snijden, want wie zou de felbegeerde titel van clubkampioen in de wacht slepen?
Theo van Ham, een stille kracht binnen de club, was niet meteen de eerste die men als topfavoriet zag. Maar wie goed naar hem keek, zag een man die met een ijzeren discipline en een enorme passie voor de wielersport trainde.
Er waren echter nog enkele renners die men in de gaten hield. Peter, de sprintkoning, Hilde, de tacticus, Miranda, de queen of the mountain, en Rudi, de onvermoeibare.
Zij vier vormden een sterke groep die Theo het leven zuur beloofden te maken.
Dan was er nog
Luc Driesen. Van hem werd het meeste verwacht. Een talentvolle renner, maar hij bleef opvallend afwezig. Geruchten gingen dat hij met een blessure kampte, maar niemand wist het zeker.
De wedstrijd zelf was een spannende strijd. De renners gaven elkaar geen centimeter toe. In de laatste ronde was het Theo die een versnelling plaatste waar niemand meer op kon volgen. Hij reed solo naar de finish en werd met open armen onthaald.
Toen de champagne knalde en de medailles werden uitgereikt, was de verbazing groot. Theo, de onwaarschijnlijke winnaar! Peter, Hilde, Miranda en Rudi waren ontgoocheld, maar sportief in de nederlaag. En Luc? Die bleef een raadsel.
(Miranda Van den Heuvel)