Overpelt

Afgelopen weekend ontving Jo Ruffini de Landelijke Gilden van Lindel-Hoeven in zijn Radiomuseum "Op De Goei Golf" in de Kastanjelaan. Jo's op het eerste gezicht bescheiden museum blijkt een teletijdmachine die je naar de prehistorie van de multimedia katapulteert.
Jo leidde de bezoekers in vogelvlucht door deze geschiedenis aan de hand van de indrukwekkende collectie grammofoons, radio's, (oer)televisies, de meest exotische opname- en afspeelapparatuur, kantoorapparatuur, vacuümbuizen enz. tot en met een niet te tillen "draagbare" videocamera met recorder (hernia gegarandeerd!). Al deze unieke stukken heeft hij gedurende zijn lange loopbaan als handelsreiziger bij elkaar gesprokkeld uit antiekzaken her en der.
Als dit bezoek één ding duidelijk maakt is het wel dat het multimedia nirvana anno 2012 met zijn smartphones, wandvullende digitale TV's, iTunes, Google, Wikipedia enz. er niet zonder slag of stoot gekomen is. De weg ernaartoe is geplaveid met bloed, zweet en tranen van ingenieurs, faillissementen en slapeloze nachten van ondernemers. Voor elk succesvol medium zoals de vinyl LP, AM en FM radio, compact cassette, VHS videocassettes, CD enz. zijn er vele die allang onder het stof verdwenen zijn. Zo toonde Jo ons bandopnemers die werken met staaldraad in plaats van tape, met cassettes met een "oneindige" celluloid tape, papieren plaatjes met opgedampt magnetisch materiaal enzovoorts. Hij demonstreerde ons enkele van de vroegste "televisies" in zijn bezit die nog steeds operationeel zijn! Je moest al visionair zijn om in deze onhandige toestellen met hun draaiende Nipkovschijf een beeld ter grootte van een uit de kluiten gewassen postzegel het toekomstige massamedium te zien. Het museum huisvest de eerste "commerciële" modellen van Philips met namen als "het hondenhok" - waar Jo een oude aflevering van Swiebertje op vertoonde. Weer eens iets anders dan de huidige modellen met namen als 37PFL3606H. Een ander model, van een Engelse fabrikant, compenseerde de kleine beeldbuis met een voorzetlens die aan een gigantische oogbal doet denken.
In zijn discours verwerkte Jo tal van grapjes in een stijl die zijn verleden als handelsreiziger verraadden, achtergrondinformatie die de wenkbrauwen doen fronsen en levenslessen. Zeer interessant en onderhoudend, maar misschien het meest tot de verbeelding sprekende stuk uit Jo's collectie is er één van de vele die momenteel nog op zolder staan. Het betreft een zogenaamde zuil van Tesla. Tesla was een tot voor kort miskend genie die al op het einde van de 19e eeuw experimenteerde met draadloze energieoverdracht, X-stralen en wisselstroom. Zijn machine, die een beetje doet denken aan de teletijdmachine van professor Barabas, kan extreem hoge spanningen opwekken en het binnenshuis laten bliksemen. Wij kijken alvast reikhalzend uit naar wanneer Jo hiermee aan de slag gaat! (Joan Daemen)