Een nieuwe rit op de kalender van de woensdagtrappers was een trip naar Oirschot, de laatste rit onder de 100 km. Meestal wordt er gefietst naar een bepaalde bezienswaardigheid, wat is er nu te zien in Oirschot?
Het werd een rit over rustige binnenwegen, soms door dorpskernen, maar vooral veel natuur.
Met een noorderwind - Oirschot, een historische gemeente, ligt in het noorden - was het de hele heenweg flink duwen.
Na een prachtige passage door de Oirschotse heide, dat tevens militair oefenterrein is, bereikten ze Oirschot.
Hoewel er zich een ophaalbrug en gewone brug over het Wilhelminakanaal bevindt, werd er in 2020 tussen beide speciaal een voetgangers/fietsbrug aangelegd om de toeristen die passeren nog vlotter toegang te geven tot het historisch centrum.
Die uitnodigende brug konden ze niet links laten liggen om naar hunb stopplaats te rijden, een aanrader trouwens: Daantje's koffie-en theehuis: heerlijke koffie, nog lekkerder taart en charmante bediening!
De terugweg, met volop wind in de rug, werd een aaneenschakeling van verkeersarme wegen door uitgestrekte landbouwgebieden van Oostelbeers, Middelbeers, Vessem, Duizel, Stokkelen om tenslotte via Bergeijk de laatste kilometers langs het kanaal naar Lille te rijden.
(ES)