De corona-pandemie lijkt - met de nadruk op lijkt - wat af te zwakken, maar we zijn nog niet aan het einde van dat verhaal. Zorgverleners vrezen dat er een tweede golf zit aan te komen, terwijl ze nauwelijks zijn bekomen van de eerste. Want die heeft toch wel erg toegeslagen. Ann Van Dorpe (foto) zat er midden in, zowel vanuit haar job als verpleegkundige op de afdeling cardiologie van het Mariaziekenhuis als vanuit haar bevoegdheden als schepen van welzijn in de gemeente Pelt. Vanavond schreef ze op Facebook haar getuigenis neer. We laten u graag meelezen omdat het zo pakkend is geschreven:
"Als schepen, voorzitter van de Welzijnsregio (WZR) én als verpleegkundige heb ik de coronacrisis ten volle beleefd.
Het was raad van bestuur van de WZR, toen het bericht kwam dat de lokale dienstencentra werden gesloten. Vanaf dat moment beheerste corona ieders leven. Er werden beslissingen genomen, waarvan niemand ooit gedacht had die te moeten nemen. Beslissingen met als doel onze gezondheid en gezondheidssysteem te beschermen. Beslissingen met een enorme impact op verschillende domeinen.
Op lokaal niveau trachtten we alles in goede banen te lijden. De acties die ondernomen zijn, zijn teveel op te noemen. Maar allen waren ze genomen met hetzelfde doel: de gezondheid én welzijn van de mensen beschermen, zowel op mentaal, fysiek als economisch vlak. De solidariteit die in onze samenleving naar boven kwam, was enorm groot en hartverwarmend.
Maar ik heb de coronacrisis ook als verpleegkundige beleefd. Op een paar dagen tijd werd het ziekenhuis compleet gereorganiseerd, we waren ons precies aan het voorbereiden op een oorlog met een onbekende vijand. Wat staat er ons te wachten, hoe lang gaat dit duren, wat gaan we doen als wij ook ziek worden,... Veel vragen, onzekerheden, maar de sterkte en samenhorigheid onder het personeel waren enorm. Ieder stond klaar om zijn steentje bij te dragen. Ikzelf werk in het ziekenhuis als hartfalenverpleegkundige. In het verleden heb ik ook enkele jaren op intensieve zorgen gewerkt. Er werd gevraagd of ik, indien nodig, kon bijspringen, indien de nood hoog was. Uiteindelijk heb ik maar 1 dag op intensieve zorgen ingesprongen. Maar die dag verzorgde ik een mevrouw die samen met haar man besmet was door corona, vermoedelijk door de thuisverpleegkundige. Ze zijn beiden gestorven, hebben afscheid genomen van elkaar en van de kinderen via videobellen....Dit sterkte mij alleen maar in het feit dat we écht werk moesten maken van de bescherming van al die mensen die in de thuiszorg werken.
De tekorten in de thuiszorg waren zeer groot.
Vanaf dag 1 ben ik gaan zoeken naar oplossingen. In een crisis als deze moet iedereen de zeilen bijzetten, de grenzen van de organisatie opzoeken, buiten de grenzen treden om mee een rol te spelen in deze crisis. Kijk maar naar TIO dat face shields heeft gemaakt, Konings NV dat alcogel is gaan produceren,...
Welzijnsregio is een sterk samenwerkingsverband in Noord-Limburg. Het woordje SAMEN WERKEN is in deze crisis nog meer dan alleen een werkwoord. SAMEN gaan we de strijd aan om zorgverleners in de eerste lijn te beschermen. Met groepsaankopen en vrijwilligers hebben we zeer veel partners vooruit geholpen.
SAMEN met de Eerstelijnszone, Focus Noord, Open Atelier én bovenal Eurofilters hadden we de Belgische primeur FFP2-maskers lokaal te produceren en te verdelen naar de eerstelijnswerkers en instellingen.
We kunnen alleen maar fier zijn op hetgeen we SAMEN hebben kunnen realiseren... als organisatie, als samenwerkingsverband, als medewerkers."