Vanaf vandaag krijgt Fons Tuyaerts (foto) zijn "hükske" op de Internetgazet van Pelt. Hij wil er moppen en anekdotes in het Pelter in onderbrengen, herinneringen aan die fantastische dorpsfiguren die we gekend hebben, herinneringen aan het college, het muziekfestival, maar ook kwajongensstreken… ‘Vur miense mé en hart vur ois Pelter,’ zegt hij.
Fons: "Nu het dialect op het punt staat te verdwijnen – de leefwereld is al totaal veranderd - rekenen wij het tot onze taak te proberen hiervan een stuk te verzamelen en te bewaren. Wij zien het Pelter dialect om te beginnen als het dialect van Overpelt en Neerpelt (het nieuwe Pelt), pas later eventueel aangevuld met varianten uit andere gemeenten in ‘Dommelland’.
"Oizze Pelter tòòel is hielegaans nie ‘onbeschafd’ of ‘onbeschoft’! (Dé hemme ze ois wel oeit dün gelüeve. ) Mér ze woort noeijt geschreve, alliejen gesproke. Doveur is Pelter schrieve noejt hennig. Het is de échte tòòel van ois veuraawers en hun veuraawers, honderde jòòre lang. Oin allebei de kante van ois eige Dommel. Ge vindt en vült in die woorde en klanke de echte aaw miense van Pelt, hunnen òòrd, hun haard wérke en hun laache, hun scheldwoorde en veuraal hun plezier. Ois Pelter, dés ois ‘cultureel erfgoed’, nie miejer mér zeker oech nie minder. Mér as we nie oppaase, daan git die tòòel strak verlore. Gelukkig zien er nog miense genoeg – oech jong miense – die nog Pelter pròite. Wéllie wille ’t Pelter in iere haawe. En goj slòòn, geliek ze vrüger zeje. Düdde meij?"