Op 't Herent zit een stevige brok toneelgeschiedenis. Al zo’n 75 jaar – op één coronajaar na – brengt KLJ Herent hun jaarlijkse voorstelling, vaak in dialect en met veel humor. Dit jaar spelen ze De Dorstige Kelen, en dat maar liefst vijf keer voor zo’n 300 toeschouwers per avond. Het merendeel van de shows is nu al zo goed als uitverkocht.
We spraken met speler Dries Huysmans en oud-speler Johan Thijs:
“Mijn vader heeft vroeger nog meegespeeld,” vertelt Johan. “We schatten dat we hier al 70 à 75 jaar toneel brengen. Altijd comedy, dat hoort erbij. Heel vroeger speelden de jongens en de meisjes apart. De jongens speelden altijd komedie, de meisjes drama – dat was vooral veel wenen, zeggen ze,” lacht hij. “Maar de voorbije jaren is het altijd komisch gebleven. Dat wil het publiek gewoon.”
Ook Dries bevestigt dat de sfeer elk jaar herkenbaar is: “Dialect hoort erbij. Hents natuurlijk, maar er sluipen ook andere ‘talen’ in – Frans bijvoorbeeld – altijd met een knipoog.”
Spelers komen uit de KLJ-leiding
Een vaste toneelgroep is er bewust niet. “Bij KLJ wisselt de leiding, dus elk jaar kijken we wie er meedoet,” legt Dries uit. “Iedereen moet KLJ-achtergrond hebben. Als je hier komt wonen en denkt: ik doe mee, dat gaat niet zomaar. Het is echt een KLJ-traditie.”
Nieuwe spelers stromen binnen vanuit de actieve leiding, anderen blijven nog een tijdje doordoen als ‘oud leiding’. Daardoor staat er elk jaar een mengeling van frisse gezichten en ervaringsdeskundigen op het podium.
Oefenen vanaf september
De repetities starten meestal eind september. “Eerst samen lezen, op zondagvoormiddag,” zegt Dries. “Iedereen ontdekt zijn rol, het typetje. Later bouwen we de scènes na in het lokaal, met plakband op de grond als denkbeeldig podium. In de laatste weken verhuizen we naar de zaal.”
Het decor wordt grotendeels door de groep zelf gemaakt. “We hebben panelen en schotten die elk jaar opnieuw van pas komen. Soms moet er iets bijgemaakt worden: een deur, een schuurdeur, een afdak… Dat gebeurt allemaal door vrijwilligers.”
Altijd volle zalen
De interesse blijft opvallend groot. “Niet alleen Hentenaren komen kijken,” zegt Johan. “Van Lommel tot Achel, Hamont, Peer… En nog verder. Vaak zit het al vol vóór de speelweek begint.”
En wat als iemand ziek wordt? “Het is al voorgevallen,” geeft Johan toe. “Iemand brak eens zijn voet. En jaren geleden viel een speler twee weken op voorhand uit, toen heeft iemand anders de rol overgenomen. Maar dubbelbezetting hebben we niet. We lossen dat samen op.”
“Het is gezellig, het is lachen, en het verbindt”
Voor Dries is het ondertussen zijn vierde keer op het podium. “Het is de sfeer die het doet. We gaan ook kijken naar toneel in andere dorpen, dat is zowat onze jaarlijkse KLJ-bonding.”
Met vijf speelbeurten en telkens zo’n 300 bezoekers is De Dorstige Kelen opnieuw een hoogtepunt in de Hentse KLJ-traditie. Een stuk met dialect, veel lachmomenten en vooral: 75 jaar lokale verbondenheid.
Marc Faes