Zjielbèèr en Zjeraar zitten tiggenover ieën in den trein. En ze vullen allebei het krüüswoordradselke een van de gezet.
Op ne kieër zucht Zjeraar; hij weget nie mieër, hij zit vaast. Lüstert - en vertèllet vort in oas schoeë Pèlter!
En had ullie goe. Tot tekomede wèèk.
(Fons Tuyaerts)