Neerpelt

Een tweede mailtje van Carolina, die in het project rond Begeleid Zelfstandig Wonen van Kris Lantin in Peru zit:
"Dag iedereen… Ik ben Carolina en het doet me deugd om opnieuw voor jullie te mogen schrijven. Een ‘dankjewel’ aan wie mijn eerste reportage gelezen heeft. Het maakt me gelukkig op jullie te kunnen rekenen en ik hoop dan ook een beetje in jullie hart te kunnen treden.
Weet je, soms denk ik waarom er net in mijn leven zoveel problemen moesten zijn, waarom moest dit mij allemaal gebeuren? Maar dit is een egoïstische manier van denken, we hebben allemaal de nodige problemen. Het leven stelt ons op de proef en we moeten leren dit als een les te nemen. 
Mijn mama, die in Ica bij mijn grootmoeder woont, is erg agressief. Zij is zich jammer genoeg niet bewust van de schade die ze aanricht. Toen ik klein was, had ik schrik van haar. Maar nu begrijp ik dat ze op mentaal gebied ziek is en het haar schuld niet is. Ik bid steeds tot God om mijn familie te beschermen, en zeker mijn mama. Als kind begrijp je niet waarom net jouw mama zo anders is dan de andere moeders. Je vraagt je af wat je verkeerd hebt gedaan. Er waren momenten dat ik niets meer van God wilde weten, ik verloor mijn geloof en wantrouwde hem. Ik hoorde overal dat God vervult wat je wenst, dus ik wenste me een normale moeder, zonder bijhorende problemen. Ik huilde vaak omdat God me niet wilde horen. De jaren vlogen voorbij maar mijn mama bleef dezelfde, God bestond niet meer voor mij.
Maar toen ik in het tehuis aankwam, omdat het niet meer mogelijk was thuis te leven, besefte ik dat ik niet de enige was die zich in een problematische situatie bevond. In het tehuis aankomen, veranderde mijn leven en deed de woede zakken die ik in me had. Alles gebeurt met een bedoeling in het leven. God heeft dit leven niet voor me gekozen, hij heeft me het leven geschonken. Ik besefte dat het leven waardevol is en dat ik over krachten beschik om mijn moeder en mijn grootmoeder te helpen in het leven. Zij hebben mij nodig. Het is voor deze twee personen dat ik elke dag vooruit tracht te komen, vechtend tegen welke tegenslag dan ook. Er is geen reden om op te geven, het leven gaat door. Ik leerde me weerbaar te maken in het tehuis. (Op de foto sta ik in de bakkerij van het tehuis.) Het positieve is dat ook ik een familie kan vormen in de toekomst. Ik zal hen de nodige zorg geven om te voorkomen dat met mijn kinderen hetzelfde gebeurt als wat mij overkomen is. Mijn inzet zal de moeite waard geweest zijn. Ik schrijf dit allemaal niet om medelijden te verkrijgen, maar het komt uit het diepste van mjn hart, het zit verborgen en het is goed dit los te laten.
Ondanks mijn verleden ben ik vooruit geraakt in het leven. Vandaag de dag werk ik in een Chileense winkelketen die ‘Estilo’ heet. Deze winkel vind je in verscheidene steden van Peru terug, ook in Chincha dus. Hun aanbod bestaat vooral uit kleren en elektrische huishoudtoestellen. Ik ben promotor van een exclusief merk: Pioneer. Ik moet zo goed mogelijk mijn merk proberen te promoten bij de mensen. Het is het plezierigste werk dat ik tot nu toe in mijn leven gedaan heb. Het fascineert me omdat het veelzijdig is. Je ontmoet heel wat klanten waardoor je je eigen netwerk kan verruimen. Anderzijds komt er ook heel wat adminsitratief werk bij kijken, wat inhoudt dat je vlot met een computer moet kunnen werken. Het werk staat me vast en zeker aan maar ik voel toch dat ik op een kruispunt sta in mijn leven... Daarover vertel ik volgende keer meer.
Carolina Marcapura (Vertaling Kris Lantin)