Neerpelt

Enkele weken geleden brachten we hier het verhaal dat Kris Lantin ons vanuit Peru mailde over een vrouw die in een autobus een pakketje met archeologisch waardevolle doeken had gevonden. Ze had Kris gevraagd om na te gaan hoe ze die op de een of andere manier terug kon bezorgen. Hier is het vervolg van dat verhaal van Kris:
"Het was voor mij geen gemakkelijke keuze om te beslissen wat met de gevonden pre-Inca mantelstukken aan te vangen, om de eenvoudige reden dat geen enkele oplossing de beste blijkt. Ik heb dan ook de tijd genomen om er over na te denken.
Enkele lezers zullen zich afvragen waarom ik er niet mee naar de politie stapte... Wel, één omdat de politie totaal geen idee heeft van de culturele waarde van deze vondst. Het zou goed kunnen dat ze de mantels in ontvangst nemen zonder er nog naar om te kijken. Twee, omdat de corruptie hier in alle sectoren van de maatschappij verweven zit - voor hetzelfde geld zouden ze zelf de doeken verhandelen. Want die hebben wel degelijk een straatwaarde.
Een bevriend archeoloog bracht me in contact met een privé-verzamelaar in Lima. Uit nieuwsgierigheid wilde ik de waarde weten van de mantels. Deze persoon bood me na het zien van de foto's 2000 soles, ongeveer 600 euro voor de hele collectie. Ga er dus maar van uit dat de collectie heel wat meer waard is dan de geboden 2000 soles, indien je verschillende verzamelaars tegen elkaar zou uitspelen. Maar dan ben je dus met illegale praktijken bezig.
Ik verkoos dus de doeken de doneren. Maar aan wie? Vanuit een gekend museum in Ica kreeg ik geen reactie... Daarom nam ik de fiets om eens te gaan horen in ons plaatselijk museum in Chincha, dat gesitueerd is aan de voet van de huaca van Centinela (de religieuze hoofdstad uit de chinchacultuur). Vroeger zat hier iemand die groepen ontving en mensen rondleidde. Nu opende een klein, oud mannetje de deur. Hij fungeerde als bewaker en gaf me de sleutel van de verschillende zalen, inclusief een papier met de zaken die er te bewonderen vallen. Echt professioneel kan je dat niet noemen... Hij moedigde me zelfs aan om de kruiken en potten in het museum eens vast te nemen en van dichterbij te bewonderen! Hij kon me niet verder helpen met de donatie die ik wilde doen. Beter kon ik mijn licht opsteken in het plaatselijk gemeentehuis.
Dat deed ik dan ook. Daar werd onmiddellijk heel wat ophef rond mijn vondst gemaakt. Het werk van de ambtenaren werd even gestaakt want iedereen vond het verschrikkelijk waardevol maar ook hier moest ik de mensen vragen, de doeken liefst niet aan te raken vanwege de authenticiteit. Ze namen akte van de donatie (zie foto hieronder, voor wie Spaans verstaat) en de pers werd er bij gehaald. Er werd me gevraagd uit welke culturen deze doeken afstammen... Met de beperkte achtergrond die ik heb, had ik er uit opgemaakt dat het gaat om verschillende motieven uit de Nazca-, Paracas- en Chinchaculturen. Mijn woorden werden dan ook voor waar aangenomen en ik vrees dat er niet veel verder onderzoek naar zal volgen. Ze beloofden me plechtig alle doeken achter een kader met glas te verzamelen en een plaats te geven in het museum dat binnen een jaar weer zou moeten opengaan voor het 'grote' publiek. In ieder geval bedankte de burgemeester me met een maaltijd aan z'n zijde. Zoals ik al meldde, geen geweldige oplossing maar wel een legale... Grotere museums hebben geen interesse in de doeken omdat ze flarden zijn van grotere mantels. Deze museums willen enkel intacte doeken ontvangen, vandaar de keuze voor een kleiner museum.
De vrouw van wie ik de doeken in kwestie heb ontvangen, heeft nu van onze VZW een houten woningmodule gekregen. We hebben haar ook een gasfles met twee gaspitjes als keuken cadeau gedaan en haar woning aangesloten op het stroomnet,dus ook zij erg tevreden... Op die manier hebben we de straatwaarde van de doeken kunnen compenseren." (Kris Lantin)