Neerpelt

"Lebanon", Samuel Maoz, IL/LB/DE/FR, 2009, 93'      
Het is allemaal goed en wel om een film te maken over oorlog, maar wat kan je als regisseur nog toevoegen aan wat het publiek al weet? Het antwoord van de Israëlische cineast Samuel Maoz is om zo weinig mogelijk te vertellen over de redenen waarom de jonge mannen in ‘Lebanon’ ten strijde trekken en zich volledig te concentreren op wat ze zelf meemaken. Het is ook geen toeval dat een van de vier soldaten die we volgen Shmulik heet, een verkleinwoord van de voornaam Samuel. Maoz baseert zich immers op zijn eigen ervaringen uit 1982, toen hij als schutter in een tank de grens met Libanon overstak. Als 20-jarige had hij geen flauw idee van wat hij mocht verwachten en moest hij zijn jeugdige onschuld de nek omwringen om het te overleven.
‘Lebanon’ bestrijkt een periode van 24 uur maar je voelt dat de personages er in een klap vele jaren ouder worden. Bovendien wringt Maoz de kijker anderhalf uur lang in de benauwde stalen buik van een tank, waar je de hitte en stank bijna echt ervaart. ‘Lebanon’ is cinema met een hoog waarachtigheidgehalte, een film die zijn publiek fysiek laat begrijpen waar andere (mindere?) films met duizend speeches niet in slagen. Een uppercut vanuit het hart... (Tekst: Zebracinema)