NWC viert 80 jarig bestaan (2) - Paul Broekx

De NWC bestaat 80 jaar, maar eigenlijk werd er al veel langer gekajakt in Pelt. Een kleine groep maakte tochtjes op het kanaal en de Dommel met kajaks van Neerpeltse makelij. Op een van die tochtjes werd contact gelegd met leden van kajakclubs uit Valkenswaard en Eindhoven, en er werd besloten om op 8 juli 1945 zwem- en kajakwedstrijden in te richten in Neerpelt. Deze wedstrijden konden rekenen op massale belangstelling en werden een groot succes. De organisatoren besloten dan ’s avonds nog om een kajakclub op te richten, en enkele weken later, op 23 juli 1945, werd de Neerpeltse Watersport Club boven het doopvont gehouden.

De bedoeling was om een heuse wedstrijdclub op te richten. De eerste wedstrijdboten werden in Nederland aangekocht en ondergebracht, eerst in een stal en later in een schuur. Een aantal jongeren sloten zich bij de club aan en reeds in 1949 werd de eerste Belgische kampioenschapstitel behaald. De club kende in haar eerste vijftien jaar vele successen, maar ook enkele moeilijke jaren. Wedstrijden – wat nu de Peltse Kano-regatta genoemd wordt – werden tot nu toe jaarlijks georganiseerd met vier uitzonderingen: eenmaal tijdens verbredingswerken aan het kanaal, tweemaal wegens blauwalg en eenmaal door corona. Dit jaar, half augustus, organiseren we dus onze 77ste Peltse Kano-regatta.

In 1960 verhuisden we naar onze huidige locatie. Een oud schoolgebouw met een volledig houten kader werd van Hasselt naar Neerpelt overgebracht en opgesplitst in twee delen: vooraan een bootopslagplaats en kleedkamers, achteraan de kantine.

Deze eigen accommodatie zorgde voor een nieuwe dynamiek. Er keerden niet alleen een aantal oud-leden terug, ook heel wat jongeren sloten zich aan bij de NWC. Vanaf 1965 werden jaarlijks opnieuw nationale titels behaald en in 1969 werd voor het eerst een lid geselecteerd voor deelname aan een Europees kampioenschap voor junioren.

Dan kwamen de gouden jaren 70:

• In 1970: een eerste selectie voor een wereldkampioenschap voor senioren en NWC behaalt voor het eerst de meeste Belgische kampioenschappen in de lijndiscipline.

• In 1972: een eerste deelname aan de Olympische Spelen.

• In 1973: een eerste bronzen medaille op een wereldkampioenschap voor senioren.

• In 1974: een eerste zilveren medaille op een wereldkampioenschap voor senioren.

• In 1976: zes leden worden geselecteerd voor de Olympische Spelen in Montreal; een volledig door NWC’ers bemande boot vaart de K4000 meter.

• In 1977: een eerste medaille op een Europees kampioenschap voor junioren.

• In 1980: vier NWC’ers worden geselecteerd voor de Olympische Spelen in Moskou.

Door de sterke ledengroei moesten heel wat nieuwe boten aangekocht worden, en het eerste gebouw werd al snel te klein. In 1974 werd de middelste loods gebouwd, waarin ook de kleedkamers ondergebracht werden.

Tot dan had de club zich bijna uitsluitend op wedstrijdvaren gericht. Maar in 1978 werd beslist om ook een volwaardige recreatieve afdeling uit te bouwen. Zo werden tochten op de Dommel voor niet-leden georganiseerd om hen de smaak van het kajakken te laten proeven. Enkele sloten zich aan, maar de meesten vonden het leuk voor eenmalig.

Dat bracht ons op het idee om betalende Dommelafvaarten voor derden te organiseren. Het geld dat dat opbracht, konden we goed gebruiken, want door het groeiend aantal leden stonden we voor heel wat financiële uitdagingen. Vele vrijwilligers zorgden ervoor dat deze inkomstenbron tot vandaag blijft bestaan.

Terug naar onze recreanten – of de ‘toeristen’ zoals wij ze noemen: er vormde zich een kleine kern die snel groeide. Vele beken in de omgeving en verder weg werden verkend, en er werden zomer- en winterweekends en zelfs heuse ‘Trofees der Toeristen’ georganiseerd. De recreatieve afdeling werd een vaste waarde en op dit moment bestaat zowat de helft van onze leden uit recreanten, waarvan het grootste deel uit oud-wedstrijdvaarders.

In de jaren zeventig werd ook het marathonvaren steeds populairder en in 1979 organiseerden we onze eerste Kempenmarathon, een K4-wedstrijd over 60 kilometer. Vanaf 1981 werd die afstand stilaan verminderd tot de huidige 15 kilometer. In april van dit jaar vond reeds de 45ste editie plaats. De wedstrijd wordt intussen al jaren in K1 gevaren.

In de winter werd en wordt er ook gevaren, maar daarnaast ook gelopen, gefietst, geschaatst en gelanglauft. Ook in die sporten wilden onze leden zich meten met elkaar en met anderen. Vanaf 1979 werden er dan ook eerst een aantal veldlopen en daarna enkele mountainbiketochten georganiseerd. En toen de sneeuw eens dik genoeg lag, zelfs een heuse langlaufwedstrijd. Enkele weken geleden organiseerden we onze eerste backyardrun.

Sinds de gouden jaren ’70 bleef de NWC op uitzonderlijk hoog niveau presteren. We blijven tot op heden de Belgische lijnwedstrijdsport domineren. In de dertig jaren die volgden namen we deel aan zes Olympische Spelen en behaalden we nog zes medailles op wereld- en Europese kampioenschappen, waaronder in 1992 een eerste in de marathondiscipline.

De club bleef groeien, en dus moest er opnieuw gebouwd worden. In 1993 werd de grote witte loods opgetrokken. Eind datzelfde jaar werd het oorspronkelijke gebouw volledig vervangen door het huidige, met vooraan een fitnessruimte en achteraan de kantine. In 1998 kwamen daar de keuken, het sanitair, de kleedkamers en het secretariaat bij.

2010 was een bijzonder jaar: de eerste wereldtitel kwam naar Neerpelt en er werd een medaille behaald op de Jeugd Olympische Spelen. In de jaren daarna, tot 2024, presteerden onze internationale vaarders op zeer hoog niveau. Dat resulteerde in deelname aan nog drie Olympische Spelen en het behalen van niet minder dan 38 extra medailles op wereld- en Europese kampioenschappen bij junioren, U23 en senioren, in de disciplines lijn, marathon en rivierafdaling.

Tot nu toe nam de NWC deel aan 12 Olympische Spelen en behaalde in totaal 54 medailles op wereld- en Europese kampioenschappen, waaronder 12 gouden, 22 zilveren en 20 bronzen. Onze leden werden drie keer wereldkampioen en negen keer Europees kampioen bij de junioren en U23. Bij de senioren werden drie zilveren en drie bronzen medailles behaald op wereldkampioenschappen, en één zilveren en vier bronzen op de Europese kampioenschappen. De verdeling per discipline: 37 medailles in de lijn, 13 in de marathon en 4 in de rivier. Recent worden er ook wereld- en Europese kampioenschappen georganiseerd in de quadrathlon en voor veteranen, waarin we eveneens al verschillende medailles behaalden.

In 2015 organiseerden we onze eerste Kano Challenge, die snel uitgroeide tot een mega-evenement. Volgende maand staat de negende editie op het programma. Ook het Olympisch Dorp van vorig jaar was meer dan geslaagd.

In 1970 genoten een vijftigtal leden van ons eerste mossel- en Sint-Niklaasfeest. Dat groeide uit tot een jaarlijkse traditie met nu meer dan 200 deelnemers. Andere vaste clubmomenten zijn de nieuwjaarswandeling en receptie in januari, de barbecue in augustus en de einde-seizoensreceptie eind oktober. Daarnaast nemen individuele leden allerlei initiatieven zoals verjaardagstonnen, kerstfeestjes en cantussen die van onze kantine een gezellige ontmoetingsplek maken.

Tot daar een beknopt overzicht van de geschiedenis van onze club. Ik heb bewust geen namen genoemd van verdienstelijke leden. Het zou een ellenlange lijst worden: van de stichters, bestuursleden, trainers, materiaalherstellers en (top)sporters tot de begeleiders en talloze vrijwilligers. Zij maakten van onze club niet alleen een sportieve topclub, maar vooral een plek waar samenhorigheid, vriendschap en gezelligheid centraal staan. Daar hebben ontzettend veel leden, ouders en sympathisanten aan bijgedragen. Elk lid is even belangrijk, of je nu op topniveau sport of slechts enkele keren per jaar komt varen. Iedereen moet zich thuis voelen en zijn of haar kajakdromen kunnen waarmaken.

Ik hoop – en denk – dat we daar de afgelopen 80 jaar in geslaagd zijn. En ik wil eindigen met jullie daar allemaal hartelijk voor te danken.

Op naar de 100 jaar!

Paul Broekx