Sjarel hit te klage: hij mènt dä oesters toch nie wèrke vur… euh, ge wit wèl. Toch nie liek dezze zegge.
Lüstert! En vertèllet vort - in oas schoeë Pèlter. Dä klinkt veul sappiger, vinde oech nie? Had ullie goe en tot tekomede móndig!
(Fons Tuyaerts)