De Kunst Academie Noord-Limburg mag
70 kaarsjes uitblazen, en dat moest gevierd worden. En wanneer zou je dat beter kunnen doen dat tijdens het Europees Muziekfestival voor de Jeugd. Diederik Celis, directeur podiumkunsten van KANL, mocht gisterenavond dan ook een volle Sporthal verwelkomen om samen iets uniek te vieren. 'Niet zomaar een concert, maar een feest van 70 jaar Kunst, Passie en Muziek. Een eerbetoon aan de Noord-Limburgse Kunstacademie die al zeven decennia lang mensen samenbrengt en verbindt rond creativiteit en talent', aldus Diederik.
Meer foto'sDiederik Celis vat die 70 jaar kort samen:
'In 1954-1955 startte het Noord-Limburgs Instituut voor Kunstonderwijs - kortweg het NIKO - met 196 leerlingen. Vandaag zijn dat er maar liefst 3.690.
Op 70 jaar tijd zijn er dus ongeveer 19 keer zoveel leerlingen als bij de start. Daarmee verliezen we helaas grandioos van de financiële inflatie: de prijs van een gemiddeld brood is volgens de alwetende wijsheid van het oneindige internet op diezelfde periode ver-29-voudigd… En toch zijn we heel trots want het gaat hier niet om cijfers, maar iets veel waardevollers: mensen, ontmoeting en verbinding door kunst.'
Voor 'Platina', want zo hadden ze het optreden gisterenavond gedoopt, hadden ze een harmonieorkest van meer dan 120 oud-leerlingen samengesteld. Die repeteerden gisteren, speciaal voor de avondvoorstelling, onder leiding van hun stichter-dirigent, Nico Neyens. En die speelden alsof ze nooit gestopt zijn.
Maar ook het huidige strijkorkest Ponticello (onder leiding van Vera Baliko) en het slagwerkensemble SlaEn (onder leiding van Nico Camps) lieten van zich horen. Eerst afzonderlijk — elk in hun eigen klankkleur — maar later ook samen, in een muzikale ontmoeting met het reünieorkest. En nog iets later vervoegden de danseressen (van Luc Morren) hen.
Verleden en heden vonden mekaar zo op het podium. Een soort muzikale tijdreis die vroegere leerlingen samen met de jongeren van vandaag zouden maken… Ouders die samen speelden met hun kinderen. Oud-leerlingen die opnieuw het podium deelden met hun vroegere leerkrachten, een huidig bestuurder die als solist optreedt.
Dat alles was geen toeval — het noemt verbinding. En dat is ook het hart van het Europees Muziekfestival voor de Jeugd, dat trouwens nog drie jaar ouder is dan de academie zelf, en al generaties lang inzet op ontmoeting, samenspel en groei, aldus een trotste directeur podiumkunsten.
Die wil ook hulde brengen aan Gilbert Seresia, de stichter en bezieler van de academie, net zoals aan al de mede pioniers van het eerste uur of ook de vele bestuurders vrijwilligers, leraren en personeel die later volgden.
En dat het goed was, bewees het feit dat de drie orkesten gedwongen werden om een bisnummer te spelen!