Jä miense, vandaag ist nójoar. Ich wens öllie degge gezoond mugt bliêve, en van tiêd nog es mugt laache. Aal is’t mer mè… en schómoeder.
(Zoe ’t schient zien er oech goei, hem ich hüre zegge…). Dò zien teveul streken inne wèreld boezze ècht niks te laachen hemme. Daan zitte we hei toch nog zoe slêcht nie!
Had öllie goe en tot tekomede móndig!
(Fons Tuyaerts)