Neerpelt

Betty Salas is de moeder van één van de jongeren die deelnemen in het straathoekwerkproject van vzw Hijos del sol, in een sloppenwijk van Pachacutec in Lima, Peru. In de voorbije weken konden we al enkele verslagen lezen over het softballproject. Vandaag stelt ze ons haar dochter Melissa voor, die deel uitmaakt van dit project.
Melissa (foto) is 14 jaar. Ze kwam pas op haar tiende jaar in aanraking met softball en had voordien het hart vol van volleybal. Ze is dan ook een geboren sportster. Al van kleins af aan blinkt ze uit in eender welke sport. In verschillende scholencompetities won ze al heel wat medailles. Dat is ook de reden dat ik haar steeds financieel steun bij het beoefenen van softball, ze is een winnaar. Ik lijd liever honger dan dat Melissa niet naar het softball zou kunnen gaan.
Eind 2014 kreeg ik het geweldige nieuws dat mijn dochter positief gescout was door een Amerikaanse softballtrainster op bezoek hier in Peru. Deze scout was er op uitnodiging van trainster Maria, die onze jongeren begeleidt. Maria traint in professionele clubs. In één van deze clubs zag de scout mijn dochter spelen. Deze week wordt ze verwacht in de VS om enkele maanden mee te draaien en testen te ondergaan. Het is een geweldige kans voor mijn dochter die ik haar niet wil ontnemen. Zij wil die ook met beide handen grijpen.
In de VS zal ze in een sportschool in Florida verblijven, waar studie en softball gecombineerd worden. Mijn dochter viel de scout op door haar kracht. Bovendien is ze linkshandig en daar is men voortdurend naar op zoek. Als moeder doet het pijn. Peruvianen zijn familiemensen maar ik besef dat dit een kans kan zijn die ze nooit meer zal meemaken. Voor mij zal het bij een droom blijven om haar te bezoeken maar gelukkig is er Skype om contact te houden. Zodra ik voel dat ze ongelukkig is, laat ik haar terugkomen. Maar Melissa is een doorbijter, die kan tegen een stootje. (Vertaling: Kris Lantin)