Zuster Maria is mè den otto van ’t klóster onderwegen, mer op ne boef, inies vèlt ze in pan. Heure naft is op…
Lüstert… en had ullie goe! Had oas Pèlter toal in iere, en sprèkt veul mè mekoar. In’t Pèlter, natürlek. Tot tekomede wèèk!
(Fons Tuyaerts)