Terwijl we hoopvol naar de toekomst kijken en er naar trachten om ons zo snel mogelijk te bevrijden van de fel beperkende coronamaatregelen, was er ook een merkwaardige nostalgische trend merkbaar die ik als retroreflex wil omschrijven. Plots zag je in filmpjes op de sociale media gezinnen allerlei creatieve spelletjes bedenken met eenvoudige hulpmiddelen. Net zoals wij dat in onze kindertijd moesten klaarspelen om met niets toch tot iets te komen. Een flinke portie fantasie was daarbij cruciaal. Televisiezenders deden gul hun retroduit in het zakje met heruitzendingen van topreeksen uit lang vervlogen tijden. Op ons scherm zagen we Kapitein Zeppos voorbijvaren/rijden, Schipper naast Mathilde kroop vanonder een dikke stoflaag tevoorschijn en zelfs De Collega’s doken op in onze woonkamer. Sporza kon niet achter blijven en begon heroïsche wielerwedstrijden en voetbalmatchen heruit te zenden. Prachtige initiatieven die de fervente sportfreaks hielpen om deze periode zonder sportexploten door te komen. Binnen de retroreflex vroeg ik me ook af of er ook teruggegrepen werd naar gezelschapsspelen als ‘Mens erger je niet’, Ganzenbord’, dammen, enz… . Dat is wel echt retro en gaat al minstens terug tot mijn kindertijd en die ligt al even achter mij. Toch speel ik nu nog want schrijven is voor mij spelen. Mijn kindertijd is voor mij een leven zonder televisie met kaarten en gezelschapsspelletjes en in de vrije natuur ravotten. De retrotrend zette mij ook aan het denken om ook in mijn leven nog verder terug te gaan tot zelfs voor mijn geboorte. De kapstok is 8 mei, het einde van WO II. Het is ook de verjaardag van mijn moeder zaliger. In 1945 moet die dag bij haar voor een dubbel gevoel hebben gezorgd. Enerzijds was er de vreugde van het einde van de oorlog, anderzijds was er de dramatische waarheid dat ze twee broers verloor in het bombardement op de Zuidstraat in Beverlo op 12 mei 1944. Hierover werd een film gemaakt door Eddy Vandepoel. Als gedeelde smart halve smart is, dan was dat zeker het geval voor mijn moeder die toen kennis had met mijn vader die ook 2 broers verloor op die 12de mei. De retroreflex kent oneindig veel variaties en kan boeiend en ontspannend zijn maar kan ook niet om het echte leven heen met al zijn tegenslagen en beproevingen. Na 2 maanden lockdown telt het verleden even niet en moeten we de corona-oorlog winnen! (Martin Vanierschot)