Op 7 maart deed deze dame met haar groep ‘The Attachment Theory’ ons
landje aan.
Twee weken geleden vertelde ik in deze rubriek al hoe goed haar laatste
album was. Nu mag ik daaraan toevoegen dat haar concert zeker van
hetzelfde niveau was. Minstens 4 sterren.
In een uitverkochte Roma wist ze het publiek van het begin tot einde te
boeien. In het eerste deel werden vooral nieuwe nummers gebracht en die
gingen er bij de fans als zoete broodjes in.
“Live Forever” begon dreigend maar eindigde als een mooie popsong. Vlak daarna waren er de frisse nummers zoals o.a. “Afterlife”, “Trouble” en “ Somethin’ Ain’t Right”.
Het nieuwe werk is iets anders omdat haar band vanaf de start meewerkte aan dat laatste album, maar dat werkte alleen maar verfrissend en vernieuwend.
Toch deden de oudere nummers ook wat ze moesten doen: herkenning en volop meezingen.
De mooie ballade “Every Time the Sun Comes Up” werd meer in een rocktempo gebracht. Voor sommigen vreemd, ik vond het keigoed.
Toch kende het concert een onverwacht slot. Sharon van Etten eindigde met de opvallend trage song “Fading Beauty”, waarbij ze zelfs een spiekbriefje met tekst nodig had. Dit zorgde voor een wat vreemde sfeer, alsof het concert met een ingetogen gezang in plaats van een grootse finale werd afgesloten. Het publiek leek verrast, maar bleef geboeid tot het einde.
Werchter 2025
De line-up is bijna helemaal gekend en dit wordt voor mij weer een goed jaar met wellicht keuzestress voor concerten die mogelijk samen vallen.
Mijn toppers zijn: Fontaines DC, Lola Young, Elbow, Wet Leg, Warhaus, Sylvie Kreusch.
Ook meer dan de moeite waard: Celeste, London Grammar, Simple Minds, Amyl and The Sniffers, Iggy Pop, Girl in Red
De headliners zoals Linkin Park, Olivia Rodrigo, Green Day en Sam Fender zeggen me weinig of niets.
Speciaal: bij de Limburgse Emmy D’Arc sta ik zondagmiddag op de eerste rij en misschien pik ik toch eens een stukje mee van Pommelien Thijs. (Jean Bartels)