Ik had mijn schoen niet gezet maar tot mijn grote verbazing stond er toch eentje klaar , door Sinterklaas zelf geselecteerd, met daarin een brief van de Sint. De goedheilige man heeft goede smaak want hij koos voor mijn duurste en mooiste schoen ooit. Hij moet gedacht hebben dat iets waardevols als zijn brief niet zomaar in de eerste de beste versleten slof mocht terechtkomen. Gelijk heeft ie! Ik was natuurlijk nieuwsgierig naar de inhoud en begon meteen de brief te lezen. Sinterklaas schrijft het volgende :”Je mag, neen je moet, een eigen mening hebben over kleine en zeker belangrijke thema’s. Maar, er geldt een grote maar. Respect hebben voor de mening van anderen is noodzakelijk om bepaalde heikele onderwerpen en problemen bespreekbaar te maken en liefst op te lossen. Zonder jezelf en je mening te verloochenen zal luisteren naar anderen bijzonder verrijkend zijn. Het moet tweerichtingsverkeer zijn. Wie in gesprekken altijd de straat van het éénrichtingsverkeer inslaat, komt nooit tegenliggers tegen en hoeft geen obstakels te verwijderen. Dat is gemakkelijk maar niet helend en helpend. In dialoog gaan is de boodschap. Dat moeten we altijd doen maar nu, met Kerstmis in het vooruitzicht, klinkt die opdracht nog harder. “Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil”, klinkt het zo vaak maar er komt niet altijd iets van in huis. Dat leert ons de geschiedenis. Er zullen op deze aardbol altijd mensen rondlopen die van slechte wil zijn.” Toen ik peinzend de brief dicht plooide en naar mijn doos legoblokken en wat snoep keek, ja de Sint bracht mij nog wat anders, dacht ik ‘wat een wijsheid’. Wie ben ik om de heilige wijze man tegen te spreken. (Martin Vanierschot)