Ik heb altijd al een sprookje willen schrijven maar als je elke dag benieuwd bent naar de rauwe realiteit in onze wereld, en er daardoor bijna middenin staat, dan is de voedingsbodem om daaraan te beginnen nauwelijks aanwezig. Ik zou mij volledig moeten afzonderen maar dat is mijn kop in het zand steken en blind en doof blijven voor wat er op onze onrustige aardbol allemaal aan de hand is. Als titel dacht ik aan ‘ Het sprookje van het gouden zuiverblik’. Als de titel klaar is dan ben ik al ver gevorderd op de schrijfweg, dat was mijn naïeve denkwijze maar wat bleek? Een sprookje schrijven is niet om mee te lachen. Omdat mijn eerste denkstap was dat we onze globale samenleving konden opkuisen door wereldwijd met een vuilblik rond te gaan , kwam ik op het idee dat er dan ook maar een zuiverblik moest bestaan om alleen leuk nieuws te gaan samen vegen. Geheel in de stijl van een sprookje maakte ik er dan meteen maar een gouden vuilblik van. Op zoek gaan naar slechts nieuws op deze deels onrustige wereldbol is geen moeilijke opdracht. Veeg oorlogen, terreuraanslagen en zinloze moorden op in een vuilblik, het zal gauw uitpuilen. Met het gouden zuiverblik op pad gaan om leuke feiten en gebeurtenissen bijeen te vegen is veel amusanter maar ook moeilijker. Als je het zuiverblik hanteert , van mij mag je het ook het properblik noemen, tracht je steeds fijne actualiteitsfeiten bijeen te borstelen. Met het vuilblik in actie schieten is frustrerend want het is een utopie te denken dat we onze globale wereldsamenleving kunnen opzuiveren en volledig kunnen vrijwaren van helse en barbaarse feiten door simpel een borstel boven te halen. Maar helaas, sprookjes bestaan niet en een wereldbevolking die in vrede en harmonie geschiedenis schrijft al evenmin. Borstel dat gouden zuiverblik maar uit je gedachten want de illusie van een ideale wereld is een fata morgana. (Martin Vanierschot)