In Nieuw-Tongeren was
van 1907 tot 1982 een grote pannenfabriek en steenbakkerij actief, opgericht door Sylvain Francart en zijn zoon Henri Francart. De fabriek ‘Pannen- en steenbakkerij Onze-Lieve-Vrouw ’lag ten noorden van het station van Tongeren, aan de Henisstraat. Vlakbij was een uitgebreide kleigroeve. Het was een uniek bedrijf: van bij de start beschikte het over een stoomketel voor de eigen elektriciteitscentrale, een kolenvergasser en kort na de Eerste Wereldoorlog ook over een tunneloven. Waarschijnlijk was dit de eerste tunneloven in België! Sylvain Francart had al in 1875 een steenbakkerij in Beerse. Hij verkocht die in 1907 om naar Tongeren te verhuizen en daar een nieuw bedrijf te starten. Vader en zoon Francart waren als ingenieur steeds op zoek naar betere productietechnieken. Vooral Henri diende heel wat aanvragen in voor patenten in binnen- en buitenland (Engeland, USA, Duitsland, Frankrijk, Denemarken…). Dit ging van patenten voor betere droogtechnieken tot patenten voor betere types van gegoten keramische elementen. Uit een catalogus blijkt dat ze vooral industriële producten maakten: speciale vlakke dakpannen, vensterbanken, speciale vormen voor neogotische ramen, keramische welfsels en elementen voor het ‘système Francart’. Dit systeem werd reeds in 1885 ontwikkeld door Sylvain Francart en omvatte keramische elementen die tussen stalen balken werden geplaatst en waarmee men grote overspanningen kon construeren, zoals in fabriekshallen en kerken.
Het systeem werd ook gebruikt om een eigen kerk voor het personeel van de fabriek te bouwen, gewijd aan Sint-Jozef, in Nieuw-Tongeren, vlakbij het bedrijf. Tot in de jaren 1930 produceerde de firma gekleurde, geglazuurde stenen voor binnenafwerking. In de kerk werden deze stenen overvloedig gebruikt. Het bedrijf stopte in 1982 en alle gebouwen werden gesloopt. Enkel een stuk van het gebouw, waar sinds 1974 de Schuttersvereniging Tongria gehuisvest is, bleef bewaard. (Bron: Stadsarchief Tongeren).