Ik ben een week over tijd. Niet dat ik zwanger ben al ga ik nu meteen wel bevallen van de laatste Losse Flodders voor de zomervakantie. Die week vertraging is te wijten aan mijn kort bezoek aan de mooie Franse landstreek de Ardèche. Juli en augustus nopen tot vooruitkijken naar wat we in de zalige zomer allemaal willen ondernemen en uitspoken. Belangrijke vereiste is dat je gezond bent want anders wordt de zomer een winter. Ik neem in deze zomermaanden, het kunnen in het slechtste geval ook regenmaanden worden, de vrijheid om niet te schrijven. In de beginfase is dat simpel maar eens september stilaan aan de einder opdaagt, begint het schrijfgekriebel opnieuw. Nadenken over schrijfonderwerpen is altijd een beetje binnen je eigen gedachten wat filosoferen. Ons verleden kennen we maar vanaf een zekere leeftijd zijn we toch ongelofelijk nieuwsgierig naar wat onze korte toekomst nog te bieden heeft. Links en rechts zien we generatiegenoten onherroepelijk in het ijle van de dood verdwijnen en dat leidt altijd tot nadenken over de eindigheid van dit aardse leven. Ik wil hier zeker niet de te pessimistische toer opgaan want ons bestaan is nog altijd de moeite waard om geleefd te worden. Bovendien kunnen we in België onze manier van leven met veel vrijheid zelf invullen. Criticasters zullen altijd pogen om het tegendeel te bewijzen en vinden dat we verstrikt en verstrengeld zijn in allerlei wetten, verplichtingen en reglementen. Ik ben ook niet doof en blind voor alles wat mag en vooral niet mag, en ik ben ook wel eens kritisch, maar ik tracht mij toch met enig optimisme staande te houden in dit koninkrijk aan de zee. Ik voel mij niet altijd als een koning te rijk maar het gaat voldoende in die richting. Nu heb ik genoeg moraalridder gespeeld en hang ik mijn pen even aan de haak. Tot later! Maak er iets moois van !(Martin Vanierschot)