Het is zaterdag 16 augustus, twintig voor acht. Ik heb na een lange fietstocht gisterenavond uitstekend geslapen. Meestal blijf ik nog liggen tot het nieuws van acht uur. Maar ik moet mijn column nog schrijven. Uit de veren dus! Als ik tussen de zonneblinden door even naar de hemel kijk, lijkt het of die me een bemoedigende knipoog toestuurt: het wordt wat minder heet vandaag, wat menselijker dus. Ik voel het: vandaag wordt een fantastische dag!
En eigenlijk begon het eergisteren al! Tijdens een onderhoud met een prof in Leuven kreeg ik het beste nieuws te horen dat voor mij mogelijk is. Toen ik gisteren in de Vreyshorring voorbij de moskee fietste – voor moslims is vrijdag de gebedsdag – hoorde ik een gedempt en tevreden ‘Allahu Akbar’. Allah is de grootste! Trump is het daar helemaal niet mee eens. Iedereen weet immers dat hij zelf de grootste is en Poetin lacht in zijn vuistje om zoveel kortzichtigheid: het is toch meer dan duidelijk dat hij, en niemand anders, ‘the second to none’ (nulli secundus) is. En er zijn er nog die die mening niet delen. Daarnet hoorde ik nog op mijn wekkerradio via een Nederlandse zender de onovertroffen Koot en Bie: “Onze God is de beste”, zongen ze. “Hij is wereldkampioen”.
Een vriend stuurde me een SMS’je. Hij had pas vernomen, zo schreef hij, dat de tenhemelopneming van Maria perfect verlopen is. En of we daar samen niet iets op konden gaan drinken.
In de krant zag ik een foto van onze federale eerste minister die ergens in Zuid-Afrika een koppel olifantenweesjes liefdevol over de schattige slurfjes aaide. Dat veroorzaakte dan weer grote verontwaardiging bij een of andere verdwaasde troela die het strelen van olifantenslurfjes, terwijl elders in de wereld kinderen sterven, schandelijk ontoelaatbaar vond. Met het knuffelen van je hond of poes wacht je dus best tot de gesprekken in Alaska de vrede onder alle mensen aankondigen. Als we Dolle Donald mogen geloven – en waarom zouden we dat niet mogen? – zal dat trouwens niet lang duren. Akkoord, toen hij beloofde dat hij de oorlog in Oekraïne binnen de 24 zou beëindigen, was dat misschien te wijten aan overmoed in de roes van zijn presidentsverkiezing. Maar nu is hij er echt van overtuigd dat hij na vijf minuten gesprek met Poetin zal weten wat het resultaat is.
Misschien moet ik in de Broekkant in Sint-Huibrechts-Lille toch maar even in die piramide gaan zitten. Helemaal één met de rest van de wereld blijk ik me bij nader inzien toch nog niet echt te voelen.
Chel Driesen