Het is helemaal niet meer origineel door uit te pakken met de slogan ‘Vrede op aarde voor iedereen’. Het gezegde gaat al eeuwen mee en toch wordt het nooit bewaarheid. Het blijft een torenhoge illusie om te verwachten dat er ooit algehele vrede op deze aardbol zal heersen. Met de boeken en andere geschriften die over vrede zijn geschreven , kan men gemakkelijk de bibliotheek van Beringen vullen. Al die publicatie hebben één verzuchting als rode draad : “Laat wereldwijd nu eens alle gewelddadige conflicten stoppen.” Ik ga hier geen opsomming geven over alle plaatsen vol onrust en oorlog. De media berichten daar dagelijks al genoeg over. Maar het is nu éénmaal de tijd van het jaar dat met Kerstmis in zicht , de vredeswensen proberen de bovenhand nemen. Helaas delven ze altijd het onderspit want krijgsheren allerhande hebben blijkbaar nooit van het woord ‘vrede’ gehoord. Het blijft eeuwig hopen op verbetering. Wij als kleine mensjes in dit systeem van dictatuur en wapengekletter moeten berusten want we kunnen toch niet tussenkomen in die grote conflicten in de hoop dat er toch wat vreugdevol kerstlicht mag schijnen. Wat wel tot onze mogelijkheden behoort , is dat we in onze onmiddellijke omgeving kunnen proberen om verdraagzaamheid te creëren. Dat hoeven geen wereldschokkende initiatieven te zijn. Een simpel babbeltje slaan met een gebuur die al enige tijd in je nabijheid woont maar met wie je nog nooit een woord wisselde. Zo iemand aanspreken kan tot verrassende reacties leiden. Ik heb het in mijn buurt zelf meegemaakt. Het is helaas nog te vaak er op of er onder. Ik ga hier niet te veel nostalgisch zagen over vroeger toen iedereen iedereen kende , maar een simpele groet is toch het minste wat je mag verwachten. Geniet allemaal van de rust en vrede die er in dit kleine vlakke landje zonder regering heerst. Zo slecht is het hier nog niet.(Martin Vanierschot)