In de alledaagsheid der dingen ligt vaak de link naar de actualiteit. Ik kijk naar buiten en zie herfstmist . Ik kijk even TV en zie per toeval de inkomst van de Sint en zijn pieten. Dan komt de fameuze link tevoorschijn die de vraag stelt hoe het zit met de mistige regeringsonderhandelingen en wie de Zwarte Piet toegespeeld krijgt. Vooraleer ik wat commentaren over me heen krijg, spreek ik liever over onze gekleurde medemens in plaats van over Zwarte Piet maar in het spreekwoord klinkt dat niet goed.
“Mist in de herfst is als de zomer die definitief sterft”, tegen Allerheiligen als achtergrond is dat een poëtisch beeld dat ieder jaar terugkomt en blijft beklijven. Herfstmijmeringen inspireren de mens altijd. Ook mij ! In 1984 , dat is precies 40 jaar geleden, heb ik een sobere dichtbundel gepubliceerd die ‘Dubbelganger’ als titel droeg. Eén van de gedichten was ‘Herfst’. Dat ga je nu hier kunnen lezen. Veel mijmerplezier.
Het winterzweet parelt op de herfst in de morgen
terwijl het gras koud rilt.
Een rood herfstblad van een boom met een
winterdrupneus reeds
dwarrelt verdwaasd aardwaards.
De zon zomer nog wat na de kraag rechtop huiverend
In de grijparmen van de herfst,
een naakte boom , een vergane groene held.
De wind windert met het jaargetijde mee
en dwarrelt met een doods tapijt voorbij mijn
zomermijmer
als in rouw zo stil om het groene leven
dat elk jaar opnieuw sterven moet.
(Martin Vanierschot)