Vanavond start op Canvas een zesdelige reeks over migratie in België. 'Kinderen van de migratie' brengt het verhaal van deze mensen in al zijn facetten voor het eerst op televisie.
Voor de reeks is ook gefilmd in Beringen. Zo krijgen we onder andere het verhaal van Antonio Andronica en Sema Yildiz. Arbeidsmigranten, hun kinderen en kleinkinderen getuigen over de moeilijke beslissing om alles achter te laten, het zware en vaak gevaarlijke werk, het onbekende land waarin ze terechtkwamen en de vele obstakels die ze overwonnen. Wat ze vertellen is vaak schokkend: hoe mijnwerkers zonder opleiding de put werden ingestuurd, hoe gezinnen van textielarbeiders in vreselijke krotten werden gehuisvest, hoe agressief de vreemdelingenhaat kon worden. Maar ook hoe culturele verschillen voor grappige misverstanden zorgen, en hoe boeiend een mix van culturele achtergronden kan zijn.
De getuigen doorprikken ook talrijke mythes: wist u bijvoorbeeld al dat het arbeiders soms verboden werd om Nederlands te leren? 20 getuigen doen hun verhaal: 13 mannen en 7 vrouwen die behoren tot 3 generaties. Ze komen uit Italië, Griekenland, Spanje, Marokko en Turkije en vertegenwoordigen daarmee de landen die, tussen de Tweede Wereldoorlog en de migratiestop van 1974, het grootste aantal arbeidsmigranten hebben geleverd aan de Belgische economie. Zij of hun (groot)ouders kwamen naar België uit economische noodzaak, om aan politieke onderdrukking te ontsnappen, of zelfs gewoon voor het avontuur. Het waren mijnwerkers, fabrieksarbeiders, huispersoneel. Hun kinderen zijn arbeiders, ondernemers, maatschappelijk werkers, een taxichauffeur en een schooldirecteur. De makers hebben gezocht naar zoveel mogelijk variatie… en toch blijken al deze mensen een bijzonder groot aantal ervaringen te delen.