Het spijt me dat ik zo humeurig ben, lieve lezers/lezeressen, sorry, genderneutrale leesmensen, ik heb namelijk vernomen dat de kinderboeken van Roald Dahl herwerkt zijn. Woorden als ‘dik’ en ‘lelijk’ zijn geschrapt/vervangen omdat ze kwetsend zijn. Kinderen kunnen er een complex aan overhouden. Een aantal van zijn figuren zijn bovendien genderneutraal gemaakt. Als dat nieuwsbericht ooit tot bij de stoffelijke resten van Roald geraakt, dan zal het er nogal stuiven daar beneden in die kist! Hij gaat zich uitgraven hoor, ik zweer het je! En hij gaat aanzienlijke schade aanrichten her en der!
Even afgezien van dat belachelijke muggenzifterige woke-gedoe over genderontkenning - wat voor psychisch zwaar getraumatiseerde mensen moeten wij, producten van de babyboom, allemaal zijn? Aan ons werden immers sprookjes verteld van een heks die kinderen in een kooi opsloot en elke dag aan hun vingers kwam voelen om vast te stellen af ze al vet genoeg waren om op te vreten? Of van een andere toverkol die, met voorbedachten rade, een onschuldig jong ding in een dodelijk giftige appel liet bijten? Of van een wolf die een slapende bomma verscheurde met de bedoeling daar als dessert nog een huppelende bosnimf met een rood kapje aan toe te voegen?
Ik ben vorige week een halve dag met de mensen op stap geweest die tot ons gezin behoorden en vroeger in de kerk aan de linkerkant moesten zitten. Het zijn mijn zussen, maar sinds de gendergelijkheidsverordeningen durf ik dat woord niet meer te gebruiken. Wij gingen in Wijnegem op bezoek bij Mia. Mia is de weduwe van onze Louis, de oudste van ons gezin, die vroeger in de kerk aan de rechterkant mocht zitten.
Waar gaan we godverdomme naartoe? Hoe moet ik in vredesnaam duidelijk maken dat onze Louis een man was, mijn broer dus en Mia mijn schoonzus, als je permanent op je hoede moet zijn om verboden woorden als man en vrouw, broer en zus te gebruiken? Hoe moet ik jullie vertellen dat er nog vier van mijn zes zussen in leven zijn als ik het woord zus uit mijn woordenschat moet schrappen? Kunnen jullie me advies geven over hoe ik kan vertellen dat ik vorige week op de woensdagmarkt frontaal in botsing gekomen ben met een heel dik en druk taterend mens dat nog te lelijk was om te helpen donderen ook? (Gelukkig waren we allebei te voet, zodat de impact beperkt bleef.)
Awel, ik vertik het. Ik zal de knecht van Sinterklaas Zwarte Piet blijven noemen, omdat die knecht verdomme een neger is en geen met roetstrepen bewerkte bleeksmoel. Wat is er trouwens mis met dat woord? ‘Neger’ betekent gewoon ‘zwarte’! En in de toiletten van ziekenhuizen, stations, restaurants en cafés zal ik die deuren kiezen waar een vent op staat. Of, als het heel dringend is, een rolstoel met een genderneutrale figuur erin.
Straks zijn er ook geen mama’s of papa’s meer hoor, maar mapa’s! Bereid je maar voor. Ook daar zullen de gendernegationisten hun slag thuishalen. Geen meters of peters ook, maar ‘neuters’ bijvoorbeeld. Ooms en tantes al evenmin maar tooms of nantes.
En wat met ‘neven’ en ‘nichten’? Hoewel een nieuw geslachtloos woord daarvoor wat overbodig lijkt. Op een familiefeest heb ik immers ooit gehoord dat iemand twee van zijn nichten voorstelde aan zijn jonge vrouw. Toen daarna een neef op hem toe stapte, zei hij: “En dit is mijn neef Tijl. Maar dat is óók een nicht.”
Ik moet stoppen. Mijn nante heeft net gebeld. Zhij was erg geschrokken want mijn toom, die tevens mijn neuter is, is gevallen met de fiets.
Chel DRIESEN