De Beringse auteur Bart Demyttenaere heeft een nieuw boek klaar. 'Mijn Congo' is het verhaal over de speciale band die Bart heeft met Congo, het verhaal van zijn jaren in het Afrikaanse land. Maar is het ook het verhaal van zijn grootoom en zijn vader die beiden in onze voormalige kolonie hebben gewerkt en gewoond. Bart vertelt daarnaast heel openhartig zijn levensverhaal waarbij ook zijn jeugd in Beringen aan bod komt.
"Het is een boek waarmee ik al twintig jaar in mijn hoofd zit. Nu was de tijd rijp om terug te blikken op een bijzonder land dat een speciale plaats heeft in mijn hart. Ik ben geboren in Congo maar aan die kindertijd heb ik geen herinneringen meer maar mijn pa sprak thuis heel veel over Congo. In het college van Beringen was ik niet meteen de populairste jongen en werd er flink gepest. Ik was niet sportief en was op jonge leeftijd al helemaal in de ban van literatuur. Maar in school pakte ik wel graag uit met Congo, ik verzon straffe verhalen op basis van foto's uit Congo en dan kon ik wel scoren", blikt Bart terug.
Uiteindelijk vertrekt Bart ook naar Congo om er les te geven.
"Ik droomde al van jongs af om net als pa in Congo te gaan werken. Ik zag op een gegeven moment een vacature om les te gaan geven in Bunia en die kans heb ik gegrepen. Ik ben er uiteindelijk vier jaar gebleven".
Voor dit boek reisde Bart vorig jaar terug naar Congo om op zoek te gaan naar de plekken waar hij toen werkte maar ook naar de plekken waar zijn vader in de jaren zestig werkzaam was. En bij toeval ontdekte Bart dat er nog een oudoom van hem in Congo zijn tentakels had gezet. Het waren de ideale ingrediënten voor een boeiend boek.
"Congo is er de laatste jaren enorm op achteruit gegaan maar de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de Congolezen is niet veranderd. Er is veel menselijk kapitaal in Congo en het land verdient het niet om alleen negatief in de pers te komen. Sommige steden zijn helemaal verloederd. Kisangani bijvoorbeeld, het vroegere Stanleystad, is een vergane parel aan de Congostroom. Aan de andere kant was ik dan weer positief verrast door Lubumbashi, de stad waar ik het laatst heb gewerkt. De stad was in de jaren tachtig helemaal verlaten en verloederd maar bloeit nu terug. Ik heb geleerd om anders te kijken naar Congo. Er zijn voortdurend pogingen om aan je geld te zitten maar ik begrijp dat wel, ze hebben niets. Ik heb geleerd om daarmee om te gaan", zegt Bart.
Ondertussen heeft Bart ook een vzw opgericht met dezelfde naam als het boek.
"Ik ontmoette vorig jaar een paar prachtige mensen en ik wil hen graag steunen via deze vzw. Wij hebben ondertussen ook was subsidies gekregen en daar kunnen we wel een aantal mooie dingen mee doen. Zo gaan we een technisch atelier bouwen voor een technische school in Bukavu. Ik ben ook met een project gestart om met vier Congelese auteurs om een boek uit te geven. En dan zijn er nog de hiphoppers van Congoloko die ik wil steunen", vertelt Bart enthousiast.
Mijn Congo is ook een heel persoonlijk boek geworden waarin Bart openhartig vertelt over zijn jeugd, zijn collegejaren en zijn relatie met zijn ouders.
"Ik wilde een eerlijk boek maken, mijn hele familiegeschiedenis is erin verwerkt en dat was nodig om mijn passie voor Congo te kunnen duiden. Ik had een vrij problematische jeugd maar het is geen afrekening. Ik schrijf met heel veel respect, warmte en eerbied over mijn ouders. Via het boek heb ik mijn pa een beetje teruggevonden. Onze liefde voor Congo delen we", zegt Bart.
Een ander opvallend aspect is het college van Beringen waar de auteur een haat-liefdeverhouding mee heeft. Een aantal priesters krijgt een duidelijke veeg uit de pan.
"Ik heb niet de beste herinneringen aan het college van toen, dat was geen fijne tijd. Ik heb weinig respect voor die priesters van toen behalve voor Proesmans, die heeft me de liefde voor kunst en klassieke muziek meegegeven. En ik heb goede herinneringen Jos Evens, die mijn talenten wel ondersteunde", zegt Bart tot slot.
Het boek 'Mijn Congo' is uitgegeven bij EPO en is te verkrijgen in de boekhandel.