Emmy D’Arc speelde vorige week op Beleuvenissen in … Leuven. Deze Alkense singer songwriter heeft al voorprogramma’s van enkele beroemheden gespeeld: Amy Mac Donald, Birdy en Zornik. Dit jaar speelde ze op Live/s Live in Antwerpen, vorig jaar op Pukkelpop. Begin oktober komt haar eerste plaat uit!
Veel volk waaronder veel terrasjesmensen op de oude markt in Leuven. Niet de ideale plaats voor de eerder rustige nummers van Emmy aan de piano. Het klonk zoals altijd heel goed, maar de mensen op de terrassen waren misschien wat aandachtiger geweest met een cover van Bruce Springsteen of met één van haar oudere nummers. Al was het maar om meer zieltjes te winnen.
Een beetje geschiedenis.
“DJ-worden”, dat zag ik wel zitten toen ik bijna 18 was. In Club 9 werd die droom snel waar. Daar is mijn liefde voor muziek echt begonnen. Na een tijdje gingen we ook (kleine) concerten organiseren. In die periode waren dat: Elisa Waut, The Machines, Belgian Associality, Noordkaap, Won Ton Ton, Jo lemaire en Roland (de bluesman, intussen 80 jaar). Ook meer commerciëlere bands als De Kreuners, Soulsister en de startende Clouseau in ’84 stonden op het podium. Opmerkelijk waren de concerten van de Schotse Dave Keir en de Britse Saffron Summerfield, die voor nog geen € 100 langs kwamen. Voorwaarde was dat je voor overnachting moest zorgen: dus bleven ze thuis slapen!
Na Club 9 bleef die muziekmicrobe aanwezig en die is door de jaren heen alleen maar toegenomen.
Met YouTube en Spotify kan immers de ganse (muziek)wereld aan je voeten liggen. Dat is iets anders dan 20 jaar en langer geleden toen je het moest doen met je aangekochte LP’s of CD’s. En voor concerten moest je tickets kopen in de platenwinkel.
Om 8u ’s morgens aanschuiven aan de Gigaswing in Hasselt voor een ticket voor Peter Gabriël.
Ik houd van Live muziek, daarom bezoek ik redelijk veel concerten. Zelden ga ik naar concerten en festivals voor de sfeer, altijd en bijna uitsluitend voor de muziek.
Mijn eerste GROTE concerten waren: Creedence Clearwater Revival en The Rolling Stones, beiden in het Sportpaleis in de jaren ’70.
Wat ik goed vind, daar ga ik vaak naar kijken.
De Amerikaanse band “Magnapop” zag ik al 24 keer en dat is begonnen in ’93 op Pukkelpop. In 2022 waren ze de laatste keer in ons land en ik mag zeggen dat we intussen goed bevriend zijn. Verder is Whispering Sons goed op weg om die 24 in te halen, maar zij wonen dan ook om de hoek: geweldige band.
Meer dan 8 concerten van beleefd: o.a. Tragically Hip (RIP), Arcade Fire, Blood Red Shoes, David Byrne (Talking Heads), Jack White solo en met White Stripes en Raconteurs, Pixies, Beck, Placebo, White Lies, Faithless, Roisin Murphy en Kosheen.
Huidige favorieten: o.a. Nick Cave, Fontaines D.C., Idles, Arctic Monkeys, Big Thief, St. Vincent.
Naast Whispering Sons volg ik ook enkele andere Belgische groepen: Ila (heel intens), Bluai, Deus, Kids with Buns, Stijn Meuris en Emmy D’Arc.
Binnenkort weer Paal op Stelten met een speciale vermelding voor Zornik op zondag, maar eerst nog even naar Rock Olmen voor Millionaire en Arsenal. En misschien Faithless op Suikerrock.